Vandaag wordt in San Diego de Annual Meeting afgesloten van de American Society for Pharmacology and Experimental Therapeutics. David Durrant (Virginia Commonwealth University, Richmond) en collega’s presenteerden op de bijeenkomst de resultaten van hun studie naar de invloed van de PI3k/mTOR-remmer BEZ235 op de werkzaamheid van doxorubicine tegen pancreaskankercellen in vitro (MiaPaca2-cellen) en in een xenograft tumor model met Athymic nude mice die werden geïnjecteerd met MiaPaca2-cellen.

In het in vitro experiment behandelden Durrant en collega’s de cellen met placebo of BEZ en DOX, hetzij apart of in combinatie. De viabiliteit van de cellen was bij de combinatiebehandeling significant minder dan bij de andere behandelingen(p<0,001 voor alle vergelijkingen). De combinatiebehandeling leidde ook tot toename van cleaved-PARP, een marker voor apoptose. De onderzoekers zagen dat behandeling met BEZ resulteerde in toename van de intracellulaire DOX-accumulatie. Ook in het in vivo model vertoonde de combinatie toegenomen werkzaamheid.

De onderzoekers concluderen dat remming van de PI3k/mTOR downstream signalering met BEZ de pancreaskankercellen meer gevoelig maakt voor het cytotoxische effect van DOX, zelfs in cellen waarvan niet gedacht werd dat ze voor overleving afhankelijk waren van deze route (te weten KRAS-mutanten). Dit fenomeen samen met de verhoogde accumulatie van DOX resulteert blijkbaar in de waargenomen werkzaamheid. ‘We propose that this unique combination could be a viable clinical option for patients with pancreatic cancer,’ aldus Durrant.