Patiënten met HER2-positieve borstkanker die adjuvante of neoadjuvante trastuzumab-gebaseerde therapie hebben gekregen, hebben in de gemetastaseerde setting minder baat bij herbehandeling met trastuzumab dan patiënten die niet voorheen met trastuzumab behandeld zijn. Dit blijkt uit een studie die online gepubliceerd is in Cancer.¹

Rashmi K. Murthy (MD Anderson Cancer Center, Houston) en collega’s voerden een retrospectieve studie uit bij 353 patiënten die bij het ACC met trastuzumab waren behandeld als eerstelijns-therapie voor gemetastaseerde HER2-positieve borstkanker. Van deze patiënten hadden er 75 in het adjuvante of neoadjuvante stadium trastuzumab-gebaseerde therapie gekregen; 278 niet.

In de niet voorheen met trastuzumab behandelde groep was het klinisch profijt (CR, PR of SD zes maanden of langer) van behandeling met trastuzumab in de gemetastaseerde setting 71%; in de groep die wel eerder met trastuzumab behandeld was bedroeg het klinisch profijt 39%. De odds ratio voor klinisch profijt bedroeg 0,28 (p=0,0009); de odds ratio voor objectieve respons bedroeg 0,39 (p=0,038). In univariate analyse was de mediane overleving langer in de groep die niet voorheen met trastuzumab was behandeld (36 maanden) dan in de groep die wel eerder met trastuzumab was behandeld (28 maanden; p=0,022). In multivariate analyse werd tussen beide groepen geen significant verschil in overleving gevonden.

De onderzoekers concluderen dat eerdere blootstelling aan trastuzumab moet worden meegenomen in behandelingsalgoritmes voor patiënten met gemetastaseerde HER2-positieve borstkanker.

Referentie
1. Murthy RK, Varma A, Mishra P et al. Effect of adjuvant/neoadjuvant trastuzumab trastuzumab on clinical outcomes in patients with HER2-positive metastatic breast cancer. Cancer 2014;epub ahead of print.