Het is al enkele decennia bekend dat veranderingen in glycaanstructuren een vroeg signaal van maligniteit kunnen zijn. Er zijn echter pas sinds kort aanwijzingen dat deze veranderingen niet alleen gevolg maar misschien ook een drijvende kracht achter maligne transformatie kunnen zijn. Dit schrijven Ivan Olegovich Potapenko en zijn collega’s van de Universiteit van Oslo online in Molecular Oncology.¹ In de publicatie presenteren ze een studie van verschillen tussen mammacarcinoom-subtypes in genexpressiesignaturen van glycaan-gerelateerde genen, en de associaties van die verschillen met klinische uitkomsten.

De onderzoekers bestudeerden de expressie van 419 genen die coderen voor functioneel relevante glycaan-gerelateerde genen in monsters van 454 invasieve mammacarcinomen, 31 DCIS en 79 niet-maligne borstweefsel. Ze valideerden de resultaten in een voorheen gepubliceerde dataset van 1960 mammacarcinomen. Uit de analyses blijkt dat DCIS in expressie van glycaan-gerelateerde genen meer op carcinoom lijkt dan op niet-maligne weefsel. Er zijn wel duidelijke verschillen tussen DCIS en carcinomen in expressie van genen die gerelateerd zijn aan glycosaminoglycanen en N-glycanen. DCIS die van elkaar verschillen in agressiviteit vertonen verschillen in genen die betrokken zijn bij sulfatering van glycosamineglycanen en bij de regulering van adhesie-eiwitten.

Potapenko en collega’s zien verschillen in glycaan-gerelateerde genen tussen verschillende intrinsieke subtypes van de carcinomen. In Basal-like subtype carcinomen zijn verschillen in expressie van glycaan-gerelateerde genen geassocieerd met verschillen in overleving. De onderzoekers zien ook aanwijzingen voor een belangrijke rol van glycolipiden bij de carcinogenese.

1.Potapenko IO, Lüders T, Russnes HG et al. Glycan-related gene expression signatures in breast cancer subtypes; relation to survival. Mol Oncol 2015; epub ahead of print