Prostaatcarcinoom heeft op moleculair niveau een hoge graad van inter-patiënt heterogeniteit, maar tot op heden is de behandeling nog niet moleculair gestratificeerd. Er is behoefte aan de identificatie van predictieve biomarkers om een meer op de individuele patiënt toegesneden behandeling mogelijk te maken, schrijven prof. Johann de Bono (Royal Marsden NHS Foundation Trust, Londen) en collega’s in een artikel dat vandaag wordt gepubliceerd in The New England Journal of Medicine.¹ In de publicatie presenteren ze uitkomsten van de TOPARP-A studie. TOPARP-A was een fase 2-studie van de PARP-remmer olaparib voor metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom. De onderzoekers zochten naar een correlatie tussen de respons op olaparib en moleculaire kenmerken van de tumoren.

Deelnemers aan de studie waren vijftig mCRPC-patiënten. Alle patiënten waren eerder behandeld met docetaxel; 49 patiënten hadden ook abirateron of enzalutamide gekregen, en 29 cabazitaxel. Respons op olaparib 400 mg tweemaal daags werd gezien in zestien van de 49 evalueerbare patiënten (33%; 95%-bti 20-48%). Twaalf van de patiënten met respons werden meer dan zes maanden met olaparib behandeld.

In tumoren van zestien van de 49 evalueerbare patiënten werden met next-generation sequencing deleties of abnormaliteiten gezien in genen die betrokken zijn bij herstel van DNA-schade (BRCA1/2, ATM, Fanconi’s anemie genen, en CHEK2). Veertien van deze zestien patiënten (88%) hadden een respons op olaparib. Respons op olaparib werd gezien in alle zeven patiënten met BRCA2-verlies, en vier van vijf met ATM-abnormaliteiten. Er waren geen onverwachte bijwerkingen van olaparib.

De onderzoekers concluderen dat behandeling met de PARP-remmer olaparib leidde tot een hoog responspercentage onder patiënten van wie de prostaatcarcinomen niet meer respondeerden op standaardbehandelingen en die defecten hadden in DNA-repair genes.

Op de website van NEJM heeft de redactie een aan de studie gewijde video geplaatst.


1.Mateo J, Carreira S, Sandhu S et al. DNA-repair defects and olaparib in metastatic prostate cancer. N Engl J Med 2015;373:1697-1708