De FDA (in 2001) en de EMA (in 2002) hebben topisch gebruik van de calcineurineremmer pimecrolimus goedgekeurd voor de behandeling van atopische dermatitis in kinderen van twee jaar en ouder. Orale calcineurineremmers, gebruikt in orgaantransplantatiepatiënten, zijn geassocieerd met een verhoogd risico van maligniteiten, waaronder lymfomen en huidcarcinomen. Dr. David Margolis (University of Pennsylvania) hebben in een postmarketing studie onderzocht of er een associatie is tussen topisch gebruik van pimecrolimus en het risico van maligniteiten in kinderen. De uitkomsten van de Pediatric Eczema Elective Registry (PEER) studie zijn online gepubliceerd in JAMA Dermatology.¹

Deelnemers aan PEER zijn 7.457 kinderen die sinds 2004 gedurende tenminste zes weken voor atopische dermatitis zijn behandeld met topisch pimecrolimus. De mediane pimecrolimus-blootstelling was 793 g. De patiënten zijn gevolgd tot en met mei 2014, voor een follow-up van 26.792 persoonsjaren. Tijdens de follow-up zijn in het cohort vijf maligniteiten gezien (twee leukemieën, één osteosarcoom, twee lymfomen). De SIR voor alle maligniteiten op basis van gegevens van de leeftijds-gestandaardiseerde populatie in de SEER-database was 1,2 (95%-bti 0,5-2,8). De SIR voor lymfoom was 2,9 (95%-bti 0,7-11,7) en voor leukemie 2,0 (95%-bti 0,5-8,2).

De onderzoekers concluderen dat het onwaarschijnlijk is dat pimecrolimus zoals gebruikt in het PEER-cohort geassocieerd is met een verhoogd risico van maligniteiten.

1.Margolis DJ, Abuabara K, Hoffstad OJ et al. Association between malignancy and topical use of pimecrolimus. JAMA Dermatol 2015; epub ahead of print