Patiënten
met gevorderd pancreas adenocarcinoom hebben een slechte prognose en weinig
opties voor tweedelijns behandeling. Er zijn aanwijzingen voor een rol van de
JAK-signalering in de pathogenese van pancreascarcinoom. Dr. Herbert Hurwitz
(Duke University, Durham NC) en collega’s hebben de werkzaamheid van de
JAK-remmer ruxolitinib als tweedelijns behandeling voor pancreascarcinoom
onderzocht. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in het Journal of Clinical Oncology.1
Deelnemers
aan de gerandomiseerde fase 2-studie waren patiënten met metastatisch
pancreascarcinoom na falen op gemcitabine. Ze werden gerandomiseerd naar
ruxolitinib plus capecitabine (n=64) of placebo plus capecitabine (n=63). In de
ruxolitiib-arm waren de overall survival
en de progressievrije overleving niet-significant beter dan in de placebo-arm.
In de vooraf-gespecificeerde groep patiënten met inflammatie (CRP-niveau hoger
dan de mediaan) was de OS wel significant beter in de ruxolitinib-arm dan in de
placebo-arm (HR 0,47; p=0,011). Graad 3 of hoger bijwerkingen waren even frequent
in beide groepen (74,6% met ruxolitinib; 81,7% met placebo). Graad 3 of hoger
anemie was meer frequent met ruxolitinib (15,3%) dan met placebo (1,7%)
De
onderzoekers concluderen dat ruxolitinib plus capecitabine over het algemeen
goed verdragen werd, en wellicht de overleving kan verbeteren in patiënten met
metastatisch pancreascarcinoom en aanwijzingen voor systemische inflammatie.
1. Hurwitz HI, Uppal N, Wagner SA. Randomized,
double/blind, phase II study of ruxolitinib or placebo in combination with
capecitabin in patients with metastatic pancreastic cancer for whom therapy
with gemcitabine has failed. J Clin Oncol 2015+ epub ahead of print
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)