Osteochondromen zijn benigne protrusies van het bot die spontaan kunnen optreden of geassocieerd met radiotherapie. Dr. Brian Kushner (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s publiceren online in Cancer de uitkomsten van een inventarisatie van osteochondromen in lange-termijn overlevers van hoog-risico neuroblastoom.¹ Ze analyseerden gegevens van 362 patiënten die voor de leeftijd van tien jaar gediagnostiseerd waren met hoog-risico neuroblastoom, die na 2000 waren behandeld met een anti-G_D2 monoklonaal antilichaam (MoAb) plus isotretinoïne, en meer dan 24 maanden overleefden na de eerste dosis MoAb.

De onderzoekers vonden 21 osteochondromen in 14 patiënten in de leeftijd van 5,7 tot 15,3 jaar (mediaan 10,4 jaar) 3,1 tot 11,2 jaar (mediaan 8,2 jaar) na de diagnose neuroblastoom. De cumulatieve incidentie was 0,6% vijf jaar en 4,9% tien jaar na de diagnose neuroblastoom. Negen osteochondromen werden incidenteel ontdekt bij beoordeling van de neuroblastoom ziektestatus of botleeftijd. Dertien osteochondromen werden gezien buiten radiotherapie-portalen; deze hadden kenmerken van spontane osteochondromen. Chirurgische resectie vanwege pijn was vereist in drie patiënten.

De onderzoekers concluderen dat osteochondromen dienen te worden verwacht in lange-termijn overlevers van hoog-risico neuroblastoom omdat deze patiënten met radiotherapie worden behandeld. De rol van chemotherapie, MoAbs en isotretinoïne bij het optreden van osteochondromen blijft speculatief.

1.Kushner BH, Roberts SS, Friedman DN et al. Osteochondroma in long-term survivors of high-risk neuroblastoma. Cancer 2015; epub ahead of print