Pazopanib is een orale remmer van VEGFR, PDGFR en c-kit. Online in het Journal of Clinical Oncology publiceert een multinationale groep onderzoekers een studie van de werkzaamheid en veiligheid van pazopanib-onderhoudstherapie voor ovariumkanker.¹ Deelneemsters aan de studie waren patiënten met ovariumkanker (eierstok, eileider of peritoneum) die geen progressie vertoonden na chirurgie en tenminste vijf cycli platina-taxaan gebaseerde chemotherapie.

De onderzoekers, onder wie prof. Ignace Vergote (UZ Leuven) randomiseerden 940 patiënten met FIGO-stadium II tot IV ovariumkanker na chirurgie en chemotherapie naar pazopanib 800 mg eenmaals daags of placebo, gedurende maximaal twee jaar. Het primaire eindpunt van de studie was PFS. In de pazopanib-arm bedroeg de mediane PFS 17,9 maanden; in de placebo-arm 12,3 maanden (HR 0,77; p=0,0021). Voor de overall survival werd na overlijden van 35,6% van de deelneemsters nog geen significant verschil gezien tussen beide armen.

Tot de graad 3- of 4-bijwerkingen die significant meer frequent waren in de pazopanib-arm behoorden hypertensie (30,8%), neutropenie (9,9%), lever-gerelateerde toxiciteit (9,4%), diarree (8,2%), vermoeidheid (2,7%), trombocytopenie (2,5%) en hand-voetsyndroom (1,9%). Discontinuering van de behandeling vanwege bijwerkingen was noodzakelijk bij 33,3% van de patiënten in de pazopanib-arm, versus 5,6% van de patiënten in de placebo-arm.

De auteurs stellen dat nader onderzoek dient uit te wijzen of er subgroepen patiënten geïdentificeerd kunnen worden bij wie de balans tussen werkzaamheid en toxiciteit van pazopanib gunstiger uitslaat.

1.Du Bois A, Floquet A, Kim J-W et al. Incorporation of pazopanib in maintenance therapy of ovarian cancer. J Clin Oncol 2014; epub ahead of print