Extensieve aanwezigheid van geactiveerd stroma is een vrijwel universeel kenmerk van PDAC. Geactiveerd stroma speelt waarschijnlijk een rol bij tumor-bevorderende processen en heeft een negatieve invloed op de respons op behandeling. In preklinische studies zijn aanwijzingen gezien voor mogelijk gunstige effecten van stroma-gerichte therapie. In klinische studies hebben stroma-gerichte strategieën nog niet tot de verwachte resultaten geleid. Om deze discrepantie te verklaren hebben dr. Maarten Bijlsma en prof. Hanneke van Laarhoven (AMC) een inventarisatie gemaakt van gepubliceerde preklinische studies van stroma-gerichte therapie in PDAC. Ze publiceren hun overzicht online in Cancer and Metastasis Reviews.¹

De auteurs vonden in de literatuur (tot en met augustus 2014) 31 publicaties die ze in hun analyse betrekken. Vanwege de aanzienlijke variatie in modellen en uitkomstmaten slaagden ze er niet in een meta-analyse van de data uit te voeren. Uit het overzicht van de studies blijkt een sterke discrepantie in uitkomsten. Bijlsma en Van Laarhoven schrijven deze inconsistenties toe aan verschillen in de duur van de stroma targeting. Ze stellen dat chronische stroma-gerichte therapie contraproductief zou kunnen zijn in de behandelng van PDAC.

1.Bijlsma MF, van Laarhoven HWM. The conflicting roles of tumor stroma in pancreatic cancer and their contribution to the failure of clinical trials: a systematic review and critical appraisal. Cancer Metastasis Rev 2015; epub ahead of print