Deelneemsters aan de studie waren patiënten met ten hoogste drie voorafgaande regimes en een platinumvrij interval van ten hoogste 12 maanden. De patiënten werden gerandomiseerd naar behandeling met paclitaxel plus placebo (n=458) of paclitaxel plus trebananib (n=461). De mediane PFS in de trebananib-groep bedroeg 7,2 maanden (95%-bti 5,8-4,7 maanden); de mediane PFS in de placebo-groep bedroeg 5,4 maanden (4,3-5,5). De corresponderende HR is 0,66 (p<0,0001).
De incidentie van graad 3 of hoger bijwerkingen was niet significant verschillend tussen beide groepen. Wel waren er in de trebananib-groep meer bijwerking-gerelateerde discontinueringen (17% versus 6%) en hogere incidentie van oedeem (64% versus 28%). De gerapporteerde graad 3- of hoger bijwerkingen waren ascites, neutropenie en abdominale pijn. Het verschil tussen beide groepen in anti-VEGF behandelingsspecifieke bijwerkingen (hypertensie, proteïnurie, wondgenezingscomplicaties, thrombotische gebeurtenissen en gastroïntestinale perforaties) was2% of minder, met uitzondering van bloedingen, die meer frequent waren in de placebogroep (17%) dan in de trebananib-groep (10%).
De onderzoekers concluderen dat remming van de werking van angiopoïetine 1 en 2 door trebananib leidde tot klinisch relevante verlenging van de PFS bij deze patiëntengroep. Deze niet-VEGF anti-angiogenese optie voor vrouwen met recidiverende epitheliale ovariumkanker dient nader te worden onderzocht in andere settings en in combinatie met andere agentia.
1. Monk BJ, Poveda A, Vergote I et al. Anti-angiopoietin therapy with trebananib for recurrent ovarian cancer (TRINOVA-1): a randomised, multicentre, double-blind, placebo-controlled phase 3 trial. Lancet Oncol 2014;epub ahead of print
