Als osteosarcoompatiënten lange-termijn overlevers worden is er toenemende aandacht voor late gevolgen van de ziekte. Dr. Robert Goldsby (University of California in San Francisco) en collega’s publiceren online in Cancer de resultaten van een analyse van de incidentie, kenmerken en uitkomsten van tweede maligne neoplasmen (SMNs) in deze populatie.¹ De onderzoekers analyseerden gegevens van patiënten bij wie voor de leeftijd van veertig jaar osteosarcoom was vastgesteld als eerste maligniteit.

In de SEER-database tussen 1973 en 2010 vonden de onderzoekers 3379 patiënten die aan de inclusiecriteria voldeden. Bij 89 van deze patiënten was een SMN vastgesteld. De cumulatieve incidentie van enige SMN was 2,1% in tien jaar na de diagnose osteosarcoom, 4,0% in twintig jaar, en 7,4% in dertig jaar. De mediane tijd tussen de primaire diagnose osteosarcoom en de SMN-diagnose bedroeg 6,0 jaar. De Standardized incidence ratio van SMN voor osteosarcoom-overlevers vergeleken met de algemene bevolking was 1,6 voor patiënten bij wie tussen 1973 en 1985 osteosarcoom was gediagnostiseerd, en 4,7 voor patiënten met een osteosarcoom-diagnose tussen 1986 en 2010. Vijf jaar na de diagnose van een SMN na de diagnose osteoarcoom is nog 44,5% van de patiënten in leven.

1. Lee JS, DuBois SG, Boscardin WJ et al. Secondary malignant neoplasms among children, adolescents, and young adults with osteosarcoma. Cancer 2014;epub ahead of print