Er zijn geen grote prospectieve gerandomiseerde studies uitgevoerd waarin neoadjuvante therapie voor potentieel resectabel pancreas-adenocarcinoom (PAC) direct is vergeleken met adjuvante therapie. Dr. Gaurav Sharma (ICON Clinical Research Organisation, Londen) en collega’s hebben een Markov-beslismodel ontwikkeld om de werkzaamheid van neoadjuvante versus adjuvante chemo- en/of chemoradiatietherapie te onderzoeken in gesimuleerde cohorten van patiënten met potentieel resectabel PAC. Het model is gebaseerd op uitkomsten van 21 fase 2- en 3-studies (3708 patiënten) die zijn gepubliceerd tussen 1997 en 2014. De analyses zijn online gepubliceerd in Annals of Surgical Oncology.¹

De mediane overall survival was 20 maanden met adjuvante therapie versus 22 maanden met neoadjuvante therapie. De twee-jaars overleving was 42,% met adjuvante therapie versus 46,8 maanden met neoadjuvante therapie. De kwaliteits-gecorrigeerde overleving was 18,4 met adjuvante therapie versus 19,8 maanden met neoadjuvante therapie. In sensitiviteitsanalyses bleek dat neoadjuvante therapie niet langer de gunstigste optie is als de recidiefvrije overleving na voltooiing van de neoadjuvante therapie en resectie korter is dan 13,9 maanden of als na de neoadjuvante therapie resectie vanwege progressie niet mogelijk is in meer dan 44%.

De onderzoekers concluderen dat management op basis van neoadjuvante therapie de uitkomsten verbetert, maar dat de verbetering in termen van overall en kwaliteits-gecorrigeerde overleving bescheiden is.

1.Sharma G, Whang EE, Ruan DT, Ito H. Efficacy of neoadjuvant versus adjuvant therapy for resectable pancreatic adenocarcinoma: A decision analysis. Ann Surg Oncol 2015; epub ahead of print