De studies ASPIRE en ENDEAVOR ENDEAVOR onderzochten de werkzaamheid van carfilzomib-gebaseerde therapie voor recidiverend of refractair multipel myeloom (RRMM). Een gecombineerde post-hoc analyse heeft de impact van diepte van respons op lange-termijn uitkomsten in de twee studies geïnventariseerd. Prof. Katja Weisel (Universiteit van Hamburg-Eppendorf) en collega’s publiceren de analyse in Leukemia.¹

De onderzoekers vergeleken uitkomsten van patiënten die complete respons of beter (≥CR) hadden met die van patiënten die partiële of zeer goede partiële respons (VGPR/PR) hadden. Deze figuur toont de associatie tussen diepte van respons en progressievrije overleving, en deze figuur toont de associatie tussen diepte van respons en overall survival. Ondanks de langere duur van behandeling in de groep patiënten met ≥CR vergeleken met de groep patiënten met VGPR/PR waren er in de ≥CR-groep minder treatment-emergent adverse events die tot discontinuering van de behandeling leidden. Er was geen waarneembare associatie tussen cytogenetisch-risicostatus en het bereiken van ≥CR.

De onderzoekers concluderen dat bereiken van ≥CR op carfilzomib-gebaseerde therapie in vergelijking met minder diepe respons geassocieerd was met betere PFS en OS.

1.Weisel K, Mateos M-V, Gay F et al. Efficacy and safety profile of deep responders to carfilzomib-based therapy: a subgroup analysis from ASPIRE and ENDEAVOR. Leukemia 2020; epub ahead of print

Summary: Post-hoc analysis of the combined ASPIRE and ENDEAVOR studies found that among patients with relapsed or refractory multiple myeloma achieving complete response or better to carfilzomib-based therapy was associated with longer PFS and OS than achieving partial or very good partial response.