Prof. Kerri Winters-Stone (Oregon Health & Science University, Portland) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van de associatie van chemotherapie-geïnduceerde perifere neuropathie (CIPN) en fysiek functioneren, mobiliteit en valrisico in een cohort van postmenopauzale vrouwen die chemotherapie hadden gekregen voor een oncologische aandoening. Winters presenteert de uitkomsten van de studie vandaag op het 2016 Cancer Survivorship Symposium in San Francisco.¹ De analyse is gebaseerd op baseline-gegevens van 462 Amerikaanse en Britse diabetesvrije vrouwen die deelnamen aan exercise studies.

De deelneemsters waren 62±6 jaar oud, en de mediane tijd sinds de diagnose was 5,8±4,1 jaar. Tweehonderdtien deelneemsters hadden zelf-gerapporteerde klachten van CIPN; 252 hadden geen CIPN-klachten. Na correctie voor tijd sinds diagnose en locatie van kanker (borst versus andere locatie) was er geen significant verschil tussen beide groepen in maximale beenkracht bij de leg press test. De CIPN-positieve vrouwen scoorden significant slechter dan de CIPN-negatieve vrouwen op alle andere onderdelen van de physical performance battery (p<0,05). Ze wandelden minder snel (1,0 m/s versus 1,1 m/s; p<0,01), met kortere passen (129 cm versus 133 cm; p<0,05) en een lagere pasfrequentie (109/min versus 112/min; p<0,05). Hun zelf-gerapporteerd fysiek functioneren was slechter (p<0,01). In het jaar voorafgaand aan de inclusie was 31% van de CIPN-positieve deelneemsters gevallen, vergeleken met 19% van de CIPN-negatieve deelneemsters (p<0,01).

De onderzoekers concluderen dat in dit cohort van postmenopauzale chemotherapie-behandelde overlevers 45% gemiddeld zes jaar na de behandeling klachten van CIPN had, en dat deze klachten geassocieerd waren met slechter fysiek functioneren, verminderde mobiliteit, en verhoogd valrisico.

1.2016 Cancer Survivorship Symposium, abstr. 130