Adjuvante endocriene therapie voor mammacarcinoom heeft ongunstige effecten op de botgezondheid. In de ABCSG-18 studie is onderzocht of toevoegen van denosumab (subcutaan 60 mg tweemaal per jaar) aan de therapie de incidentie van fracturen zou kunnen verlagen in postmenopauzale vrouwen die aromataseremmers kregen voor vroeg-stadium HR-positief mammacarcinoom. Eerder dit jaar is gepubliceerd dat dit inderdaad het geval is: in de denosumab-arm van de studie (n=1711) werden gedurende mediaan vier jaar follow-up 92 fracturen gezien, versus 176 in de placebo-arm (n=1709). Prof. Michael Gnant (Medische Universiteit Wenen) presenteerde in San Antonio uitkomsten van een analyse van de ziektevrije overleving, een secundair eindpunt van ABCSG-18.¹

Tijdens de follow-up werden 370 DFS-gebeurtenissen gezien, waarvan 203 in de placebo-arm versus 167 in de denosumab-arm (HR 0,816; p=0,051). In subgroepanalyses werd gezien dat het profijt van denosumab vooral werd gedreven door tumoren groter dan 2 cm (HR 0,66; p=0,016), ductaal histologietype (HR 0,79; p=0,048), en ER-positieve PR-positieve tumoren (HR 0,75; p=0,013).

De onderzoekers concluderen dat adjuvant denosumab de ziektevrije overleving verbetert in postmenopauzale patiënten die aromataseremmers krijgen voor HR-positief mammacarcinoom.

1.SABCS 2015; abstr. S2-02