Na een jaar
eerste-of tweedegeneratie EGFR-TKI monotherapie voor EGFR-positief NSCLC zal in ongeveer de helft van de patiënten
resistentie tot ontwikkeling gekomen zijn. In een fase 2-studie (JO25567) is
activiteit en manageable toxiciteit
gezien van combinatietherapie met erlotinib plus bevacizumab voor NSCLC. De
Japanse multicenter fase 3-studie NEJ026 heeft nu erlotinib plus bevacizumab
vergeleken met alleen erlotinib voor gevorderd EGFR-positief niet-squameus NSCLC. Prof. Makoto Maemondo (Iwate
Medische Universiteit, Morioka) en collega’s publiceren een interimanalyse van de studie online in The Lancet Oncology.1
NEJ026
includeerde in 69 centra in Japan volwassen (twintig jaar en ouder) patiënten
met stadium III of IV niet-squameus NSCLC met activerende EGFR-afwijkingen, geen eerdere chemotherapie voor gevorderde
ziekte, een ECOG performance status 2 of lager, en één of meer meetbare lesies.
Ze werden gerandomiseerd naar oraal erlotinib 150 mg eenmaal daags plus
intraveneus bevacizumab 15 mg/kg iedere drie weken (n=114) of alleen oraal
erlotinib 150 mg eenmaal daags (n=114). Het primaire eindpunt van de studie was
progressievrije overleving. Data cutoff voor de vooraf-geplande interimanalyse
was dertien maanden na inclusie van de laatste patiënt.
De
werkzaamheid kon worden beoordeeld in 112 patiënten in elk van beide groepen.
De mediane PFS was 16,9 maanden in de combinatietherapiegroep versus 13,3
maanden in de erlotinib-monotherapiegroep (HR 0,605; p=0,016). De veiligheid
kon worden beoordeeld in 112 patiënten in de combinatietherapiegroep en 114
patiënten in de erlotinib-monotherapiegroep. Graad 3 of hoger adverse events werden gezien in 88% van
de patiënten in de combinatietherapiegroep en 46% van de patiënten in de
erlotinib-montherapiegroep, en serious
adverse events werden gezien in 8% van de patiënten in de
combinatietherapiegroep versus 4% van de patiënten in de erlotinib-monotherapiegroep.
Er waren geen graad 5 AEs.
De
onderzoekers concluderen dat de interimanalyse suggereert dat bevacizumab plus
erlotinib combinatietherapie voor gevorderd EGFR-positief
niet-squameus NSCLC resulteert in langere PFS dan erlotinib monotherapie.
1.Saito H, Fukuhara T, Furuya N et al.
Erlotinib plus bevacizumab versus erlotinib alone in patients with EGFR-positive
advanced non-squamous non-small-cell lung cancer (NEJ026): interim analysis of
an open-label, randomised, multicentre, phase 3 trial. Lancet Oncol 2019; epub
ahead of print
Summary: The
Japanese multicenter phase 3 study NEJ026 compared erlotinib plus bevacizumab
versus erlotinib alone for advanced EGFR-positive non-squamous NSCLC. An interim analysis of the study found
that the progression-free survival was statistically significant longer with
the combination therapy than with erlotinib monotherapy (median 16.9 months
versus 13.3 months; HR 0.605; p=0.016).
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)