Metastatisch pancreas ductaal adenocarcinoom (mPDAC) wordt gekenmerkt door excessieve accumulatie van hyaluronan (HA) in de micro-omgeving van de tumor. Deze accumulatie kan resulteren in verhoging van de interstitiële druk en verstoring van de perfusie. In preklinische studies is gezien dat pegvorhyaluronidase alfa (PEGPH20) HA kan afbreken, waardoor de aflevering van geneesmiddelen ter plaatse kan worden verbeterd. De gerandomiseerde fase 2-studie HALO 202 onderzocht de waarde van toevoeging van PEGPH20 aan nab-paclitaxel/gemcitabine voor mPDAC. Dr. Sunil Hingorani (Fred Hutchinson Cancer Center, Seattle WA) en collega’s publiceren de studie online in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie randomiseerde patiënten met niet-eerder behandeld mPDAC naar PEGPH20 plus nab-paclitaxel/gemcitabine (PAG) of alleen nab-paclitaxel/gemcitabine (AG). HA-niveaus van de tumor werden retrospectief geanalyseerd, met een nieuw-ontwikkelde histochemische affiniteits-assay. Nadat vroeg in de studie een hoge incidentie van trombo-embolische gebeurtenissen (TE) in de PAG-arm was gezien werd enoxaparine-profylaxe gestart. Primaire eindpunten van de studie waren progressievrije overleving en TE.

Van de 279 patiënten die werden gerandomiseerd waren er 246 met interpretabele HA-gegevens; 231 waren evaluabel voor werkzaamheid; 81 (34%) hadden HA-hoge tumoren. PAG versus AG resulteerde in verbetering van de PFS onder alle patiënten (HR 0,73; p=0,049) en onder patiënten met HA-hoge tumoren (HR 0,51; p=0,048). Onder patiënten met HA-hoge tumoren resulteerde PAG versus AG in ORR 45% versus 31%, en mediane overall survival 11,5 versus 8,5 maanden (verschillen niet-significant). De meest-geziene behandelings-gerelateerde graad 3 of 4 adverse events waren spierspasmen (13% van de patiënten met PAG versus 1% met AG), neutropenie (29% versus 18%), en myalgie (5% versus 0%). Na initiatie van enoxaparine waren er geen significante verschillen in TE (14% met PAG versus 10% met AG).

De onderzoekers concluderen dat PAG vergeleken met AG resulteerde in verbetering van de PFS, met de grootste verbetering in de patiënten met HA-hoge tumoren. Na start van enoxaparine was het optreden van TE niet significant verschillend tussen beide armen.

1.Hingorani SR, Zheng L, Bullock AJ et al. HALO 202: randomized phase II study of PEGPH20 plus nab-paclitaxel/gemcitabine versus nab-paclitaxel/gemcitabine in patients with untreated, metastatic pancreatic ductal adenocarcinoma. J Clin Oncol 2017; epub ahead of print