Opregulering van sphingosine-1-fosfaat (S1P) kan resistentie tegen VEGF-gerichte behandelingen mediëren en antitumor-immuniteit tegengaan. In preklinische modellen is gezien dat antagonisme van S1P deze resistentie kan overwinnen. Dr. Sumanta Pal (City of Hope Comprehensive Cancer Center, Duarte CA) en collega’s hebben een fase 2-studie uitgevoerd van de activiteit van de S1P-remmer sonepcizumab in patiënten met heldercellig metastisch niercelcarcinoom met een geschiedenis van VEGF-gerichte therapie. De studie is online gepubliceerd in Cancer.¹

De studie had veertig deelnemers die mediaan drie eerdere lijnen behandeling hadden gehad (range één tot vijf); 78% van de patiënten had intermediair-risico ziekte. Deze figuur toont de progressievrije overleving en de overall survival in het cohort. Op basis van de twee-maands PFS bereikte de studie niet het primaire eindpunt, maar de mediane OS was 21,7 maanden. In vier patiënten (10%) werd een partiële respons gezien met een mediane duur van respons van 5,9 maanden. Er werden geen graad 3- of 4-bijwerkingen gezien in meer dan vijf procent van de patiënten; de meest-gerapporteerde graad 1- en 2- bijwerkingen waren vermoeidheid (30% van de patiënten), gewichtstoename (18%), constipatie (15%) en misselijkheid (15%).

De onderzoekers concluderen dat de ‘bemoedigende’ OS en het goede veiligheidsprofiel aanleiding zijn tot nader onderzoek van sonepcizumab in combinatie met VEGF-gerichte middelen of checkpoint-remmers.

1.Pal SK, Drabkin HA, Reeves JA et al. A phase 2 study of the sphingosine-1-phosphate antibody sonepcizumab in patients with metastatic renal cell carcinoma. Cancer 2016; epub ahead of print