Atezolizumab remt de binding van PD-L1 aan de receptoren PD-1 en B7.1, en draagt zo bij aan het herstellen van de tumorspecifieke T-celimmuniteit, terwijl het de interactie tussen PD-L2 en de receptor PD-1 intact laat. In de gerandomiseerde fase 2-studie POPLAR is gezien dat ateolizumab vergeleken met docetaxel resulteerde in betere overleving van patiënten met eerder-behandeld NSCLC. De fase 3-studie OAK vergeleek eveneens atezolizumab met docetaxel. Prof. Fabrice Farlesi (Aix-Marseille Universiteit) presenteerde op de Annual Meeting van ESMO in Kopenhagen uitkomsten van de eerste 850 (van in totaal 1225) OAK-patiënten.¹



Deelnemers waren patiënten die één of twee eerdere lijnen chemotherapie hadden gekregen voor NSCLC. De mediane leeftijd was 64 jaar; 61% was man, 25% had twee eerdere lijnen behandeling gekregen, 26% had squameuze histologie, en 67% was voormalig roker. De patiënten werden, gestratificeerd volgens PD-L1 status en aantal eerdere lijnen behandeling en histologie, gerandomiseerd naar atezolizumab 1200 mg iedere drie weken of docetaxel 75 mg/m² iedere drie weken.

Het primaire eindpunt van de studie was overall survival. In de gehele patiëntengroep was de OS 27% beter met atezolizumab dan met docetaxel (HR 0,73; p=0,003). OS was beter met atezolizumab dan met docetaxel ongeacht het niveau van PD-L1 expressie; ook in patiënten zonder PD-L1 expressie. Het OS-profijt van atezolizumab was vergelijkbaar in patiënten met squameuze en niet-squameuze histologie. Graad 3- of 4- bijwerkingen werden gezien in 15% van de patiënten in de atezolizumab-arm versus 43% van de patiënten in de docetaxel-arm. Er waren geen graad 5-bijwerkingen met atezolizumab versus één graad 5-bijwerking met docetaxel.

De onderzoekers concluderen dat in deze eerste fase 3-studie van een PD-L1 gericht middel voor NSCLC atezolizumab vergeleken met docetaxel resulteerde in statistisch significante en klinisch relevante verbetering van de overleving van eerder-behandelde patiënten, ongeacht PD-L1 expressie en histologie. Atezolizumab werd goed verdragen.

1.Barlesi F et al. ESMO Annual Meeting 2016; abstr. LBA44