Olaparib is een orale PARP-remmer met antitumor-activiteit in HER2-negatief metastistisch mammacarcinoom (MBC) in patiënten met een kiemlijn BRCA-mutatie (gBRCAm). De fase 3-studie OlympiAD onderzocht de werkzaamheid en veiligheid van olaparib versus standaard single-agent chemotherapie van physicians choice (TPC) in deze patiënten. Dr. Mark Robson (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) presenteerde de studie gisteren op de ASCO Annual Meeting in Chicago.¹ De studie is ook online gepubliceerd in The New England Journal of Medicine.²

De OlympiAD studie werd uitgevoerd in elf centra in zeven landen. De studie had 396 deelneemsters met een gBRCAm en HER2-negatief MBC (HR-positief of triple-negatief) die ten hoogste twee eerdere lijnen chemotherapie voor MBC gekregen hadden. De mediane leeftijd was 44 jaar, 50% had triple-negatieve ziekte, 71% had eerdere chemotherapie voor MBC gekregen, onder wie 28% eerdere platina-gebaseerde chemotherapie. Ze werden 2:1 gerandomiseerd naar olaparib 300 mg tweemaal daags (n=205) of TPC (n=91; capecitabine, vinorelbine, of eribuline). De behandeling werd voortgezet tot progressie van de ziekte of niet-acceptabele toxiciteit optrad.

Het primaire eindpunt van de studie was centraal-beoordeelde progressievrije overleving. De nu gepresenteerde analyse werd uitgevoerd nadat in 77% van de patiënten een PFS-gebeurtenis had plaatsgevonden. De mediane PFS was 7,0 maanden in de olaparib-arm versus 4,2 maanden in de TPC-arm (HR 0,58; p=0,0009). Na progressie werden de patiënten behandeld volgens voorkeur van de lokale behandelaar; alleen crossover naar olaparib was niet toegestaan. De tijd tot tweede progressie, lokaal beoordeeld, was 13,2 maanden in de olaparib-arm versus 9,3 maanden in de TPC-arm (HR 0,57; p=0,003). Er was geen statistisch significant verschil tussen beide armen in overall survival. Na eerste progressie werden meer patiënten in de TPC-arm dan in de olaparib-arm behandeld met PARP-remmer of cytotoxische chemotherapie.

Objectieve respons was gezien in 59,9% van de patiënten in de olaparib-arm versus 28,8% van de patiënten in de TPC-arm. Graad 3 en hoger adverse events werden gezien in 36,6% van de patiënten in de olaparib-arm versus 50,5% van de patiënten in de TPC-arm, en leidden tot discontinuering in 4,9% respectievelijk 7,7%. De gemiddelde verandering (vanaf baseline) in HRQoL (QLQ-C30 vragenlijst) was beter in de olaparib-arm (versus TPC gemiddeld verschil 7,5 punten; p=0,0035).

De onderzoekers concluderen dat olaparib monotherapie vergeleken met TPC-chemotherapie resulteerde in significant betere PFS in patiënten met HER2-negatief MBC met een gBRCAm.

1.Robson ME et al. ASCO Annual Meeting 2017; abstr, LBA4
2.Robson M, Im S-A, Senkus E et al. Olaparib for metastatic breast cancer in patients with a germline BRCA mutation. N Engl J Med 2017; epub ahead of print