
De studie includeerde postmenopauzale patiënten met endocrien-resistent HER2-negatief mBC, die eerder fulvestrant hadden gekregen. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar oraal alisertib 50 mg eenmaal daags op dagen één tot en met drie, acht tot en met tien, en vijftien tot en met zeventien van vier-weekse cycli (arm 1) of alisertib volgens hetzelfde schema met standaard-dosering fulvestrant. Het primaire eindpunt was verbetering van de ORR in arm 2 tot tenminste 20% hoger dan die in arm 1, met verwachte ORR van 20% in arm 1. Arm 1 telde 46 patiënten en arm 2 telde 45 patiënten. Alle patiënten hadden eerder CDK4/6-remmer gekregen. De ORR was 19,6% in arm 1 en 20,0% in arm 2. De mediane progressievrije overleving was 5,6 maanden in arm 1 en 5,4 maanden in arm 2. De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger aan alisertib toegeschreven adverse events waren neutropenie (41,8% van de patiënten) en anemie (13,2%).
De onderzoekers concluderen dat toevoegen van fulvestrant aan alisertib niet resulteerde in verbetering van de ORR of de PFS, maar dat alisertib monotherapie veelbelovende klinische activiteit had onder patiënten met endocrien-resistent en CDK4/6-remmer resistent mBC. Het veiligheidsprofiel was tolerabel (visual abstract).
1.Haddad TC, Suman VJ, D’Assoro AB et al. Evaluation of alisertib alone or combined with fulvestrant in patients with endocrine-resistant advanced breast cancer. The phase 2 TBCRC041 randomized clinical trial. JAMA Oncol 2023; epub ahead of print
Summary: The multicenter phase 2 TBCRC041 randomized clinical trial evaluated alisertib with or without fulvestrant for endocrine-resistant, HER2-negative mBC in postmenopausal patients who had received prior CDK 4/6 inhibitors. Adding fulvestrant to alisertib did not improve ORR or PFS, but promising clinical activity was observed with alisertib monotherapy.