Niet-heldercellige niercelcarcinomen vormen een histologisch en genetisch heterogene groep carcinomen met uiteenlopende prognose. De optimale initiële behandeling is niet bekend. Dr. Andrew Armstrong (Duke University, Durham NC) en collega’s hebben een fase 2-studie uitgevoerd om de werkzaamheid van de mTOR-remmer everolimus te vergelijken met die van de VEGFR-remmer sunitinib in patiënten met niet-heldercellig mRCC. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in The Lancet Oncology.¹

Deelnemers waren patiënten met niet eerder systemisch behandeld metastatisch papillair, chromofoob, of niet-geklasseerd niet-heldercellig RCC. De patiënten werden gerandomiseerd naar everolimus (10 mg/d; n=57) of sunitinib (50 mg/d gedurende de eerste vier weken van zes-weekse cycli; n=51). Randomisatie vond gestratificeerd naar MSKCC-risicogroepen en histologie plaats. De behandelingen werden voortgezet tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit optrad.

Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. Na 87 PFS-gebeurtenissen, met nog twee patiënten op studiemedicatie, werd de studie gesloten voor de primaire analyse. De mediane PFS was 8,3 maanden met sunitinib versus 5,6 maanden met everolimus (HR 1,41; 80%-bti 1,03-1,92; p=0,16), hoewel er heterogeniteit in het behandelingseffect was op basis van histologische subtypen en prognostische risicogroepen. Er waren geen onverwachte bijwerkingen.

De onderzoekers concluderen dat sunitinib in vergelijking met everolimus de progressievrije overleving verbeterde in patiënten met metastatische niet-heldercellig niercelcarcinoom.

1.Armstrong AJ, Halabi S, Eisen T et al. Everolimus versus sunitinib for patients with metastatic non-clear cell renal cell carcinoma (ASPEN): a multicentre, open-label, randomised phase 2 trial. Lancet Oncol 2016; epub ahead of print