In niercelcarcinoom (RCC) is constitutieve opregulering van de PI3K-route gerapporteerd, hetgeen deze route een aantrekkelijk target zou kunnen maken voor therapeutische interventie. Prof. Eric Jonasch (MD Anderson Cancer Center, Houston) en collega’s hebben onderzocht of remming van de PI3K-route meer effectief is dan remming van mTOR. Ze publiceren hun studie vandaag online in Annals of Oncology.¹

Deelnemers aan de gerandomiseerde fase 2-studie waren RCC-patiënten die refractair waren tegen VEGF-gerichte therapie. De patiënten werden 2:1 gerandomiseerd naar de AKT-remmer MK-2206 (n=29) of de mTOR-remmer everolimus (n=14). Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. De studie werd na de eerste interimanalyse voortijdig afgebroken wegens futiliteit. De mediane PFS was 3,68 maanden in de MK-2206 arm en 5,98 maanden in de everolimus-arm. MK-2206 leidde echter wel tot complete respons in één patiënt en partiële respons in drie patiënten; er was geen complete of partiële respons in de everolimus-arm. Aan de andere kant was progressieve ziekte de beste respons in 44,8% van de patiënten in de MK-2206 arm versus slechts 14,3% in de everolimus-arm. Doseringsreductie wegens bijwerkingen was vereist in 37,9% in de MK-2206 arm en 21,4% in de everolimus-arm. In deze kleine patiëntengroep werden geen predictieve markers voor respons gevonden.

De onderzoekers concluderen dat MK-2206 in VEGF-therapie refractaire RCC-patiënten niet tot betere uitkomsten leidde dan everolimus, maar dat in sommige patiënten goede werkzaamheid werd gezien.

1.Jonasch E, Hasanov E, Corn P et al. A randmized phase 2 study of MK-2206 versus everolimus in refractory renal cell carcinoma. Ann Oncol 2017; epub ahead of print