Chronische graft-versus-host disease (cGVHD) is een
ermstige complicatie van allogene stamceltransplantatie, met weinig effectieve
opties na falen van corticosteroïden. B- en T-cellen spelen een rol in de
pathofysiologie van cGVHD. Ibrutinib remt Bruton’s tyrosinekinase in B-cellen
en interleukin-2-inducible T-cell kinase
in T-cellen. In preklinische modellen zijn aanwijzingen gezien voor vermindering
van de ernst van cGVHD door ibrutinib. Dr. David Miklos (Universiteit van
Stanford, Californië) en collega’s hebben een multicenter studie uitgevoerd van
de werkzaamheid en veiligheid van ibrutinib voor actieve cGVHD met inadequate
respons op corticosteroïd-gebaseerde therapie. Ze publiceren de studie online in Blood.1
De studie
includeerde 42 patiënten die één tot drie eerdere behandelingen voor cGVHD
hadden gekregen. Ze kregen ibrutinib 420 mg eenmaal daags tot progressie van
cGVHD optrad. Het primaire eindpunt voor werkzaamheid was cGVHD-respons op basis
van de 2005 NIH-criteria. Na mediaan 13,9 maanden follow-up was overall respons
gezien in 67% van de patiënten. Respons gedurende meer dan twintig weken werd
gezien in 71% van de responders. De meeste patiënten met multiple
cGVHD-orgaanbetrokkenheid hadden een multi-orgaanrespons. De mediane corticosteroïden-dosering
in responders nam af van 0,29 mg per kg lichaamsgewicht per dag naar 0,12
mg/kg/d na 49 weken. Vijf responders discontinueerden de corticosteroïden. De
meest-gerapporteerde adverse events
waren vermoeidheid, diarree, spierspasmen, misselijkheid, en bruising.
De
onderzoekers concluderen dat ibrutinib resulteerde in klinisch relevante
responsen met acceptabele veiligheid in patiënten na falen van eerdere
behandelingen voor cGVHD. Op basis van de uitkomsten van de studie heeft de FDA ibrutinib goedgekeurd als behandeling voor cGVHD.
1.Miklos D, Cutler CS, Arora M et al.
Ibrutinib for chronic graft-versus-host disease after failure of prior therapy.
Blood 2017; epub ahead of print
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)