BRCA1/2-mutaties worden relatief frequent gezien in patiënten met triple-negatief mammacarcinoom (TNBC). Een analyse van resultaten van de fase 3-studie GeparQuinto was gewijd aan de impact van BRCA1/2-mutaties op pathologisch complete respons (pCR) en ziektevrije overleving (DFS) in TNBC-patiënten die anthracycline- en taxaan-bevattende chemotherapie kregen met of zonder bevacizumab. Prof. Peter Fasching (Universitätsklinikum Erlangen) en collega’s publiceren de analyse online in het Journal of Clinical Oncology.¹

Onder de 493 TNBC-patiënten in GeparQuinto werden in 18,3% BCRA1/2-kiemlijnmutaties gezien. Overall hadden patiënten met deze mutaties betere pCR dan patiënten zonder de mutaties (50% versus 31,5%; OR 2,17; p=0,001). Onder de patiënten die chemotherapie plus bevacizumab kregen was de pCR 61,5% voor de BRCA1/2-mutatiedraagsters versus 35,6% onder de niet-mutatiedraagsters (OR 2,90; p=0,004). Het bereiken van pCR was een sterke voorspeller voor DFS in patiënten zonder BRCA1/2-mutaties (HR 0,18; 95%-bti 0,11-0,31) maar niet in patiënten met BRCA1/2-mutaties (HR 0,74; 95%-bti 0,32-1,69).

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van bevacizumab aan standaard neoadjuvante chemotherapie voor TNBC in patiënten met BRCA1/2-mutaties resulteerde in betere pCR. In patiënten die anthracycline- en taxaan-bevattende chemotherapie kregen was pCR een zwakkere voorspeller van DFS voor patiënten met BRCA1/2-mutaties dan voor patiënten zonder deze mutaties.

1.Fasching PA, Loibl S, Hu C et al. BRCA1/2 mutations and bevacizumab in the neoadjuvant treatment of breast cancer: response and prognosis results in patients with triple-negative breast cancer from the GeparQuinto study. J Clin Oncol 2018; epub ahead of print