Dr. Barbara Norquist (University of Washington, Seattle) en collega’s hebben de hypothese onderzocht dat mutaties in genen die betrokken zijn bij schadeherstel door homologe recombinatie (HRR-genen) van invloed zijn op uitkomsten van patiënten met ovariumcarcinoom (OC) die platina-gebaseerde chemotherapie krijgen. Ze publiceren hun analyse online in Clinical Cancer Research.¹ De analyse is gebaseerd op gegevens van deelneemsters aan de fase 2-studie GOG-0218, die vrouwen met gevorderd OC randomiseerde naar carboplatine plus paclitaxel met of zonder bevacizumab.

De onderzoekers sequencten DNA uit bloed en/of neoplasmen van 1195 deelneemsters van GOG-0218. Ze definieerden HRR-defecten als schadelijke mutaties in zestien specifieke genen. Onder de 1195 vrouwen waren er 307 met HRR-mutaties (25,7%). Vrouwen met niet-BRCA HRR-genmutaties hadden vergeleken met vrouwen zonder deze mutaties betere progressievrije overleving (HR 0,73; p=0,01) en overall survival (HR 0,67; p=0,007). Dit was ook het geval voor vrouwen met BRCA1-mutaties (PFS HR 0,80; p=0,02; OS HR 0,74; p=0,01) en vrouwen met BRCA2-mutaties (PFS HR 0,52; p<0,0001; OS HR 0,36; p<0,0001). Het effect van toevoeging van bevacizumab aan chemotherapie verschilde niet voor patiënten met en zonder de mutaties.

De onderzoekers concluderen dat aanwezigheid van HRR-mutaties, ook niet-BRCA mutaties, resulteert in langere PFS en OS in vrouwen die platina-gebaseerde chemotherapie krijgen voor gevorderd OC.

1.Norquist BM, Brady MF, Harrell MI et al. Mutations in homologous recombination genes and outcomes in ovarian carcinoma patients in GOG 218: an NRG Oncology/Gynecologic Oncology Group study. Clin Cancer Res 2017; epub ahead of print