Dr. Tarah Ballinger (Indiana University, Indianapolis) en collega’s hebben een studie uitgevoerd van energieparameters van patiënten met vroeg-stadium mammacarcinoom, en van veranderingen daarvan tijdens en na verschillende behandelingen. Ze publiceren de studie online in Breast Cancer Research and Treatment.¹ De studie includeerde 83 patiënten met stadium o tot III ziekte in drie cohorten: patiënten in cohort A kregen alleen lokale behandeling, patiënten in cohort B kregen endocriene therapie, en patiënten in cohort C kregen chemotherapie met of zonder endocriene therapie. Er waren geen significante verschillen tussen de cohorten in DEXA-bepaalde lichaamssamenstelling (lichaamsvet of vetvrije massa) en body mass index.

Voor aanvang van de behandelng, na zes maanden, en na twaalf maanden werd de energetische capaciteit van de patiënten bepaald op een stationaire fiets. Voor aanvang hadden de patiënten lage en uiteenlopende niveaus van power generation (gemiddeld 1,55 W per kg vetvrije lichaamsmassa; SD 0,88). De figuur laat zien dat in alle drie de cohorten de power generation afnam, significant in de cohorten B (p=0,008) en C (p<0,001). In geen van de cohorten was de power generation na twaalf maanden terug op het niveau van voor de behandeling. Patiënten in cohort C verloren significant vetvrije lichaamsmassa (gemiddeld -1,5 kg; p=0,007); dit was niet het geval in cohort B (gemiddeld - 0,2 kg; p=0,69).

De onderzoekers concluderen dat patiënten met vroeg-stadium mammacarcinoom lage en uiteenlopende niveaus van power generation hadden, met verslechtering tijdens primaire therapie en zonder spontaan herstel binnen twaalf maanden.

1.Ballinger TJ, Reddy A, Althouse SK et al. Impact of primary breast cancer therapy on energetic capacity and body composition. Breast Cancer Res Treat 2018; epub ahead of print

Summary: An observational study at Indiana University School of Medicine showed that early-sage breast cancer patients had low and variable levels of power generation, which worsened following primary therapy and did not show evidence of spontaneous recovery by twelve months.