Dr. Chezi Ganzel (Medisch Centrum Shaare Zedek, Jeruzalem) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de incidentie en uitkomsten van extramedullaire ziekte (EMD) in volwassen AML-patiënten. De analyse is online gepubliceerd in het Journal of Clinical Oncology.¹ De onderzoekers analyseerden gegevens van 3522 patiënten met nieuw/gediagnostiseerd AML, die deelnamen aan elf klinische studies van de ECOG-ACRIN Cancer Research Group tussen 1980 en 2009.

Na exclusie van 282 deelnemers wegens incorrecte diagnose of inadequaat EMD-onderzoek bij inclusie bleven er 3240 patiënten over. De incidentie van EMD onder deze patiënten was 23,7%. De betrokken organen waren lymfeklieren (11,5% van de patiënten), milt (7,3%), lever (5,3%), huid (4,5%), gingiva (4,4%), en centraal zenuwstelsel (1,1%). In de meeste patiënten (65,3%) was de EMD beperkt tot één orgaan; in 20,9% waren twee organen aangedaan; in 9,5% drie; en in 3,4% vier.

De mediane overall survival was 1,035 jaar. In univariate analyse waren aanwezigheid van EMD (p=0,005), betrokkenheid van huid (p=0,002), milt (p<0,001), en lever (p<0,001), maar niet CNS, lymfeklieren en gingiva geassocieerd met kortere OS. In multivariate analyse gecorrigeerd voor bekende prognostische factoren was noch aanwezigheid van EMD noch het aantal specifieke EMD-lokaties onafhankelijk prognostisch.

De onderzoekers concluderen dat EMD veel voorkomt in AML-patiënten maar geen onafhankelijke prognostische factor is. Behandelkeuzen dienen te worden gemaakt op basis van AML-prognostische factoren, ongeacht de aanwezigheid van EMD.

1.Ganzel C, Manola J, Douer D et al. Extramedullary disease in adult acute myeloid leukemia is common but lacks independent significance: analysis of patients in ECOG-ACRIN Cancer Research Group trials, 1980-2008. J Clin Oncol 2016; epub ahead of print