De Intergroup Exemestane Study was een fase 3-studie met 4724 postmenopauzale deelneemsters met vroeg-stadium mammacarcinoom, die ziektevrij waren gebleven na twee tot drie jaar adjuvant tamoxifen. De deelneemsters werden gerandomiseerd naar voortzetting van tamoxifen of switchen naar exemestaan, voor in totaal vijf jaar adjuvante behandeling. Eerder is gepubliceerd dat switchen naar exemestaan geassocieerd was met klinisch relevante verbetering in werkzaamheid van de behandeling. Prof. Charles Coombes (Imperial College London UK) en collega’s publiceren nu online in het Journal of Clinical Oncology lange-termijn uitkomsten van de studie voor de 4599 patiënten met ER-positieve of –onbekende tumoren.¹

Op het moment van de nu gepubliceerde analyse bedroeg de mediane follow-up 120 maanden.. Onder de 2294 patiënten in de exemestaangroep waren 508 BCFS-gebeurtenissen gezien (22,1%), en onder de 2305 patiënten in de tamoxifengroep waren 603 BCFS-gebeurtenissen gezien (26,2%). Het absolute verschil in BCFS-gebeurtenissen tussen beide groepen was 4,0%, en de HR was 0,81 in het voordeel van switchen naar exemestaan. In multivariate analyse na correctie voor nodale status, eerder gebruik van hormoonvervangende therapie, en eerdere chemotherapie, bleef het verschil statistisch significant (HR 0,80; p<0,001). De figuur toont de BCFS tezamen met competing risks. De cumulatieve incidentie van intercurrente overlijdens en tweede niet-mammacarcinoom primaire maligniteiten verschilde niet significant tussen beide groepen.

De onderzoekers concluderen dat de strategie van switchen van tamoxifen naar aromataseremmer na twee tot drie jaar adjuvante behandeling kan leiden tot aanhoudend profijt in termen van minder recidief en lagere mammacarcinoommortaliteit.

1.Morden JP, Alvarez I, Bertelli G et al. Long-term follow-up of the Intergroup Exemestane Study. J Clin Oncol 2017; epub ahead of print