Verreweg de meeste ziekenhuizen en kankerregistraties verzamelen geen gegevens over seksuele oriëntatie en geslachtsidentititeit van de patiënten. Er is daarom weinig informatie beschikbaar over de kwaliteit van behandeling van mammacarcinoom onder patiënten uit sex and gender minority (SGM) groepen. Een retrospectieve patiënt-controlestudie van Stanford University (CA) heeft diagnose, behandeling, en uitkomsten van mammacarcinoom in SGM-patiënten vergeleken met die onder cisgender heterosexuele patiënten. Dr. Erik Eckhert en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 92 patiënten uit SGM-groepen (74 lesbiënne, 12 biseksueel, 6 transgender) met een mediane leeftijd bij de diagnose mammacarcinoom 49 jaar (IQR 43-56), en 92 voor leeftijd, jaar van diagnose, tumorstadium , ER-status, en HER2-status gematchte cisgender heteroseksuele patiënten. Vergeleken met de cisgender heteroseksuele patiënten hadden de patiënten uit de SGM-groepen langer interval tussen eerste symptomen en diagnose (mediaan 34 versus 64 dagen; multivariate aHR 0,65; p=0,04), hogere waarschijnlijkheid van weigeren van door de oncoloog aanbevolen behandelingsmodaliteit (multivariate aOR 2,27; p=0,03), en hogere waarschijnlijkheid van recidief (multivariate aHR 3,07; p=0,001).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met mammacarcinoom de patiënten uit SGM-groepen latere diagnose en hogere waarschijnlijkheid van recidief hadden dan cisgender heteroseksuele patiënten.

1.Eckhert E, Lansinger O, Ritter V et al. Breast cancer diagnosis, treatment, and outcomes of patients from sex and gender minority groups. JAMA Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: A retrospective case-control study at Stanford University (CA) investigated breast cancer treatment and outcomes in SGM patients compared with cisgender heterosexual patients. The patients from the SGM groups experienced delayed diagnosis, with faster recurrence at a 3-fold higher rate.