Studies van de associatie tussen roken van sigaretten en incidentie en uitkomsten van prostaatcarcinoom hebben tegenstrijdige resultaten opgeleverd. Prof. Shahrokh Shariat (Medische Universiteit Wenen) en collega’s hebben een systematisch overzicht en meta-analyse uitgevoerd van de associatie van rookstatus met biochemisch recidief, metastase, en ziekte-specifieke mortaliteit in patiënten die primaire radicale prostatectomie of radiotherapie kregen voor gelokaliseerd prostaatcarcinoom. Ze publiceren de analyse online in JAMA Oncology.¹

In de literatuur van januari 2000 tot maart 2017 vonden de onderzoekers zestien publicaties die voldeden aan de selectiecriteria van het systematisch overzicht, en elf publicaties die konden dienen als basis voor de meta-analyse. Alle studies waren observationeel en niet-gerandomiseerd. De studies telden in totaal 22.549 patiënten onder wie 4202 (18,6%) current smokers. De follow-up was mediaan 72 maanden. De current smokers hadden een statistisch significant verhoogd risico van biochemisch recidief (HR 1,40; p<0,001; tien studies). Dit gold ook voor voormalige rokers (HR 1,19; p<0,001; zeven studies). Current smokers hadden ook een verhoogd risico van  metastase (HR 2,51; p<0,001; drie studies) en ziekte-specifieke mortaliteit (HR 1,89; p<0,001; vijf studies). Dit was niet het geval voor voormalige rokers: metastase HR1,61 (p=0,31; twee studies) en ziektespecifieke mortaliteit HR 1,05 (p=0,70; vier studies).

De onderzoekers concluderen dat mannen die roken op het moment van primaire curatieve behandeling voor gelokaliseerd prostaatcarcinoom een verhoogd risico hebben van biochemisch recidief, metastase, en ziekte-specifieke mortaliteit.

1.Foerster B, Pozo C, Abufaraj M et al. Association of smoking status with recurrence, metastasis, and mortality among patients with localized prostate cancer undergoing prostatectomy of radiotherapy. A systematic review and meta-analysis. JAMA Oncol 2018; epub ahead of print