Adenocarcinoom van de slokdarm (OAC) is een van de weinige gastro-intestinale maligniteiten waarin moleculaire informatie geen rol spelen in de behandelrichtlijnen, schrijven prof. Reginald Lord (St. Vincent’s Centre for Applied Medical Research, Sydney) en collega’s in een publicatie in Gut.¹ De huidige klinisch-pathologische stadiëring leidt echter niet tot een goed onderscheid tussen OAC-patiënten met goede en slechte prognose. In recente studies in OAC zijn frequent mutaties van het gen voor tumour protein 53 (TP53) gezien. Lord en collega’s hebben een meta-analyse uitgevoerd van de prognostische waarde van TP53-mutaties in OAC.

In de literatuur tussen 1990 en februari 2015 vonden de onderzoekers publicaties van zestien voor het onderwerp relevante studies, met 888 OAC-deelnemers. Elf van de studies hadden exclusief OAC-deelnemers (n=644), de overige vijf studies hadden ook deelnemers met andere histologie. In de zestien studies tezamen was TP53-mutatie na correctie voor standaard prognostische factoren geassocieerd met een statistisch significant negatief effect op de overleving (HR 1,48; p=0,002) met laag-tot-matige heterogeniteit over de studies. In de elf exclusief-OAC studies was TP53-mutatie geassocieerd met een vergelijkbaar negatief effect op de overleving (HR 1,46; p=0,0009) zonder heterogeniteit.

De onderzoekers concluderen dat TP53-mutaties in OAC geassocieerd zijn met slechtere overleving, onafhankelijk van het tumorstadium.

1.Fisher OM, Lord SJ, Falkenback D et al. The prognostic value of TP53 mutations in oesophageal adenocarcinoma: a systematic review and meta-analysis. Gut 2016; epub ahead of print