Mipsagargine (ook bekend als G-202) is een prodrug met cytotoxische activiteit na afsplitsing van een peptide onder invloed van het protease PSMA dat tot expressie komt op het endothelium van tumorvasculatuur. Het is denkbaar dat PSMA-gemedieerde activering van mipsagargine kan resulteren in cytotoxische effecten op tumorcellen. Een fase 2-studie in vijf centra in de Verenigde Staten heeft de veiligheid en werkzaamheid van mipsagargine onderzocht voor gevorderd levercelcarcinoom na progressie op sorafenib. Dr. Devalingam Mahalingam (Northwestern University, Chicago IL) en collega’s publiceren de studie vandaag in Cancers.¹

De studie includeerde 25 patiënten, die intraveneus mipsagargine 40 mg/m² kregen op dagen één, twee, en drie van vier-weekse cycli. De gemiddelde duur van de behandeling was 10,82 weken (range 0,4 tot 44,0 weken). Onder de 19 patiënten die evaluabel waren voor werkzaamheid waren geen patiënten met objectieve respons; twaalf patiënten hadden stabiele ziekte als beste respons, voor een disease control rate van 63,2%. De mediane tijd tot ziekteprogressie was 134 dagen, significant (p<0,001) langer dan de TTP in historische controles (ongeveer 63 dagen). De mediane overall survival was 205 dagen. In vijf patiënten met beschikbare DCE-MRI data werd verlaagde doorbloeding van de hepatische lesies gezien (gemiddelde K_trans -52%). De meest-geziene behandelings-gerelateerde adverse events waren graad 1 en 2 verhoogd creatinine (68% van de patiënten), vermoeidheid (56%), en misselijkheid (44%).

De onderzoekers concluderen dat mipsagargine relatief goed verdragen werd en resulteerde in verlenging van de ziektestabilistatie in patiënten met gevorderd HCC met progressie op sorafenib.

1.Mahalingam D, Peguero J, Cen P et al. A phase II, multicenter, single-arm study of mipsgargin (G-202) as a second-line therapy following sorafenib for adult patients with progressive advanced hepatocellular carcinoma. Cancers 2019; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 2 study in the USA found that mipsagargin (G-202) was relatively well tolerated and prolonged disease stabilization in patients with advanced HCC that had progressed on treatment with sorafenib. The median time to disease progression was 134 days, significantly greater (p<0.001) than the median TTP of historic controls (approximately 63 days).