Extracorporele fotoferese (ECP) kan resulteren in therapeutisch profijt in patiënten met Sézary syndroom (SS) en erythroderme mycosis fungoides (MF). Een studie van het Peter MacCallum Cancer Centre (Melbourne) heeft de werkzaamheid van ECP in het tijdperk van moderne behandelingen geëvalueerd. Prof. Miles Prince en collega’s publiceren de studie online in Blood.¹



De retrospectieve studie includeerde 65 SS/MF-patiënten die bij Peter Mac met ECP werden behandeld. Eindpunten van de studie waren overall survival (OS) en tijd-tot-volgende-behandeling (TTNT). De mediane follow-up vanaf de diagnose was 48 maanden (range 1-225), met een mediane voorspelde OS van 120 maanden. De meerderheid van de patiënten (88%) begon ECP tijdens de eerste tot en met de derde lijn van behandeling, hetzij als monotherapie of samen met andere systemische behandelingen. Gebruik van ECP monotherapie resulteerde in significant langere TTNT vergeleken met interferon α (p=0,0067), histondeacetylaseremmers (p=0,0003), moderne immuuntherapie (p=0,028), lage-dosering methotrexaat (p<0,0001), en chemotherapie (p<0,0001). Vroege start van ECP, tijdens de eerste drie lijnen, resulteerde in TTNT van 47 maanden.

De onderzoekers concluderen dat de studie gebruik van ECP voor SS/erythroderme MF steunt, en dat ECP zo vroeg mogelijk in de behandeling overwogen dient te worden.

1.Gao C, McCormack C, van der Weyden C et al. Prolonged survival with the early use of a novel extracorporeal photopheresis regimen in patients with Sézary syndrome. Blood 2019; epub ahead of print

Summary: A study at Peter MacCallum Cancer Centre (Melbourne, Australia) found that use of extracorporeal photopheresis prolonged survival and disease control in patients with Sézary syndrome/erythrodermic mycosis fungoides. Extracorporeal photopheresis should be commenced as early as possible in the treatment for SS/MF, ideally at treatment lines 1-3.