Dr. Stephanie Lee (Fred Hutchinson Cancer Research Center, Seattle WA) en collega’s publiceren online in JAMA Oncology een analyse van patiënt-gerapporteerde uitkomsten (PROs) in vijf-jaars overlevers van hematopoïetische celtransplantatie van beenmerg (BM) versus perifeer bloed (PB) van niet-verwante donoren.¹ De analyse heeft betrekking op gegevens van deelnemers aan een multicenterstudie die 551 patiënten met hematologische maligniteiten randomiseerde naar BM- versus PB-HCT.

Vijf jaar na de transplantatie waren 102 BM- en 93 PB-deelnemers beschikbaar voor de analyse (53,5% veertig jaar of ouder, 51,8% man). Na correctie voor baseline waarden waren de Mental Health Inventory Psychological Well-Being scores significant beter voor BM-deelnemers (gemiddeld 78,9; SE 1,7) dan voor PB-deelnemers (gemiddeld 72,2; SE 1,9; p=0,01). Dit gold ook voor de Lee chronic graft-vs-host disease symptoomscores: BM-deelnemers hadden een gemiddelde score van 13,1 (SE 1,5) en PB-deelnemers hadden een gemiddelde score van 19,3 (SE 1,6; p=0,004). BM-deelnemers hadden ook een hogere waarschijnlijkheid van een full-time of part-time baan dan PB-deelnemers (OR 1,5; p=0,002), na correctie voor de werk-status voor de transplantatie. Met mediane follow-up van 73 maanden (range 30 tot 121 maanden) voor overlevers waren er geen statistisch significante verschillen tussen BM en PB in overleving (40% versus 39%), relapse (32% versus 29%), of behandelingsgerelateerde mortaliteit (29% versus 32%).

De onderzoekers concluderen dat vijf jaar na alloHCT ontvangers van BM beter psychologisch welbevinden, minder belastende chronisch-GVHD symptomen, en grotere waarschijnlijkheid van betrokkenheid in het arbeidsproces hadden dan ontvangers van PB.

1.Lee SJ, Logan B, Westervelt P et al. Comparison of patient-reported outcomes in 5-year survivors who received bone marrow vs peripheral blood unrelated donor transplantation. Long-term follow-up of a randomized clinical trial. JAMA Oncol 2016; epub ahead of print