Additionele cytogenetische abnormaliteiten (ACAs) worden beschouwd als hoog-risico kenmerken in CML. De prognostische betekenis van ACAs ten tijde van diagnose van CML in patiënten die frontline nieuwe tyrosinekinaseremmers (TKIs) kunnen krijgen is echter niet goed onderzocht. Prof. Jorge Cortes (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s hebben een studie van dit onderwerp uitgevoerd. Ze publiceren de studie online in het American Journal of Hematology.¹

De studie includeerde 603 patiënten met CML in chronische fase; onder deze patiënten waren er 29 in wie bij diagnose ACA was gezien. De ACA-patiënten waren 2 van 72 (2,8%) van de patiënten die imatinib 400 mg kregen, 9 van 207 (4,3%) met imatinib 800 mg, 10 van 148 (7,6%) met dasatinib, 6 van 126 (4,7%) met nilotinib, en 2 van 50 (4%) met ponatinib. Het percentage met complete cytogenetische respons na zes maanden was significant hoger onder de patiënten zonder ACA dan onder patiënten met ACA (p=0,02). De cumulatieve percentages met CCyR en met majeure moleculaire respons waren echter niet significant verschillend tussen beide groepen. Ook percentages met MR4.0 of MR4.5 waren similar voor ACA- en niet-ACA patiënten; twee ACA-patiënten behielden MR 4.5 gedurende tenminste twee jaar. Na vijf jaar follow-up was er geen signfiicant impact van ACA bij diagnose op transformatievrije overleving, gebeurtenisvrije overleving, en overall survival.

De onderzoekers concluderen dat aanwezigheid van ACA bij diagnose niet geassocieerd is met slechtere prognose in patiënten die TKIs krijgen voor CML. Aanwezigheid van ACA bij diagnose dient niet te leiden tot andere behanding in deze patiënten.

1.Alhuraiji A, Kantarjian H, Boddu P et al. Prognostic significance of additional chromosomal abnormalities at the time of diagnosis in patients with chronic myeloid leukemia treated with frotnline tyrosine kinase inhibitors. Am J Hematol 2017; epub ahead of print