T-cellen die genetisch gemodificeerd zijn voor het tot expressie brengen van chimerische antigeenreceptoren (CAR T-cellen) hebben sterke activiteit laten zien in verschillende B-cel maligniteiten. Voor toediening van de CAR T-cellen wordt chemotherapie toegediend omdat leukocytendepletie in de ontvanger de antimaligniteit-werkzaamheid van de T-cellen versterkt, mogelijk door toename van serum IL-15. Vorig jaar publiceerden dr. James Kochenderfer (National Cancer Institute, Bethesda MD) en collega’s de werkzaamheid van CAR T-cellen na hoge dosering chemotherapie. Op de ASCO Annual Meeting komend weekend in Chicago presenteert Kochenderfer een studie die laat zien dat ook na lage dosering chemotherapie CAR T-cellen remissie kunnen induceren.¹

Deelnemers aan de studie waren 22 patiënten met verscheidene subtypes diffuus grootcellig B-cel lymfoom (DLBCL); achttien van deze patiënten hadden chemotherapie-refractaire ziekte of relapse na autologe stamceltransplantatie . Achttien patiënten kregen cyclofosfamide chemotherapie 300 mg/m² eenmaal daags gedurende drie dagen; vier patiënten kregen cyclofosfamide 500 mg/m² eenmaal daags gedurende drie dagen. Voor chemotherapie was het gemiddelde serum IL-15 niveau 4 pg/ml; na chemotherapie 32 pg/ml.

Twee dagen na voltooiing van de chemotherapie kregen alle patiënten een eenmalige dosis CAR T-cellen. Van de negentien evalueerbare patiënten hadden acht complete respons, vijf partiële respons, twee stabiele ziekte, en vier progressieve ziekte. Onder de patiënten met complete respons was er één met mantelcellymfoom en twee met folliculair lymfoom. De duur van de responsen liep uiteen van één maand tot tenminste twintig maanden; bij data-cutoff waren tien responsen ongoing. Tot de bijwerkingen behoorden neurologische toxiciteit, koorts en hypotensie.

Kochenderfer concludeert dat anti-CD19 CAR T-cellen remmissie van gevorderd B-cel lymfoom kunnen induceren na lage-dosering chemotherapie. Hij verwacht dat ‘in de nabije toekomst’ CAR T-cellen een standaardbehandeling voor lymfoom zullen zijn.

1.Kochenderfer J et al. ASCO Annual Meeting 2016; abstr. LBA3010