De Nederlandse fase 3-studie TEAM IIB onderzoekt prospectief de waarde van toevoeging van ibandronaat aan adjuvante hormoontherapie in postmenopauzale vrouwen met stadium I-III HR-positief mammacarcinoom. Prof. Sabine Linn (NKI-AVL) presenteerde de eerste uitkomsten van de studie tijdens het San Antonio Breast Cancer Symposium.¹ De studie randomiseerde vrouwen naar tenminste vijf jaar adjuvante endocriene therapie (tamoxifen gevolgd door exemestaan of alleen exemestaan) met of zonder drie jaar ibandronaat 50 mg eenmaal daags. De vrouwen zullen tenminste tien jaar gevolgd worden. Linn presenteerde de eerste resultaten na mediaan 4,6 jaar follow-up.

Tussen februari 2007 en mei 2014 werden in 37 Nederlandse ziekenhuizen 1116 patiënten gerandomiseerd. Veertig procent was okselklierpositief, en 56% van de patiënten kreeg neoadjuvante of adjuvante chemotherapie. De baseline-kenmerken waren goed in evenwicht tussen beide armen. Het primaire eindpunt van de studie was ziektevrije overleving. Tot 9 september 2016 waren in het cohort 143 DFS-gebeurtenissen gezien. De drie-jaars DFS was 94,4% in de ibandronaat-groep versus 90,8% in de controlegroep (HR 0,84; 95%-bti 0,60-1,17). In de ibandronaatgroep overleden 48 patiënten, van wie 18 aan mammacarcinoom (37,5%) en 14 aan een secundaire maligniteit (29,2%); in de controlegroep overleden 45 patiënten, van wie 28 aan mammacarcinoom (62,2%) en 9 aan een secundaire maligniteit (20%). Drie jaar na de randomisatie werden botmetastasen werden gezien in 1,6% van de patiënten in de ibandronaatgroep versus 4,6% van de patiënten in de controlegroep.

De onderzoekers concluderen dat na mediaan 4,6 jaar follow-up het DFS-verschil tussen beide armen niet significant is, maar dat langere follow-up vereist is alvorens definitieve conclusies getrokken kunnen worden.

1.Vliek SB et al. SABCS 2016; abstr. S6-02