Behandelingen voor maligniteiten in kinderen zijn de afgelopen vijftig jaar aangepast met als doel het percentage patiënten met lange-termijn overleving te maximaliseren en tegelijkertijd de ongunstige bijwerkingen van de behandelingen terug te dringen. De Childhood Cancer Survivor Study is een retrospectieve cohortstudie in patiënten die tenminste vijf jaar overleefd hebben na een diagnose van een veel-voorkomende maligniteit voor de leeftijd van 21 jaar, tussen 1970 en 2000 in de Verenigde Staten en Canada. Dr. Todd Gibson (St Jude Children’s Research Hospital, Memphis TN) en collega’s publiceren online in The Lancet Oncology een rapport over temporele trends in de cumulatieve incidentie van ernstige of fatale chronische aandoeningen in het cohort in de periode tot twintig jaar na de diagnose.¹

Onder 23.601 overlevers met een mediane follow-up van 21 jaar nam de twintig-jaar cumulatieve incidentie van tenminste één graad 3 tot en met 5 chronische aandoening significant af, van 33,2% voor patiënten met een diagnose tussen 1970 en 1980, tot 29,3% voor patiënten met een diagnose tussen 1980 en 1990, en tot 27,5% (p=0,012 versus 1980-1990) voor patiënten met een diagnose tussen 1990 en 2000. Ter vergelijking: het twintig-jaars cumulatieve risico van tenminste één graad 3 tot en met 5 chronische aandoening onder 5051 siblings van de patiënten was 4,6%.

Tussen 1970-1980 en 1990-2000 nam de vijftien-jaars cumulatieve incidentie van graad 3 tot en met 5 chronische aandoeningen af voor overlevers van Hodgkin lymfoom (p<0,0001), non-Hodgkin lymfoom (p=0,0053), astrocytoom (p<0,0001), Wilms tumor (p=0,034), wekedelensarcoom (p=0,021), en osteosarcoom (p<0,0001). De vijftien-jaars cumulatieve incidentie van tenminste één graad 3 tot en met 5 chronische aandoening nam in dezelfde periode toe voor overlevers van medulloblastoom (p=0,0006) en neuroblastoom (p=0,0045).

De chronische aandoeningen met tussen 1970-1980 en 1990-2000 afnemende cumulatieve incidentie waren endocrinopathieën (p<0,0001), volgende maligne neoplasmen (p=0,0033), musculoskeletale aandoeningen (p<0,0001), en gastroïntestinale aandoeningen (p=0,00037), terwijl de cumulatieve incidentie van gehoorverlies toenam (van 3,0% onder de patiënten met een diagnose in 1970-1980 tot 5,7% onder de patiënten met een diagnose in 1990-2000; p<0,0001).

De onderzoekers concluderen dat meer-recent behandelde overlevers van maligniteiten tijdens de jeugd betere gezondheidsuitkomsten hadden dan patiënten die langer geleden behandeld zijn.

1.Gibson TM, Mostoufi-Moab S, Stratton KL et al. Temporal patterns in the risk of chronic health conditions in survivors of childhood cancer diagnosed 1970-99: a report from the Childhood Cancer Survivor Study cohort. Lancet Oncol 2018; epub ahead of print

Summary: A report from the Childhood Cancer Survivor Study suggests that more recently treated survivors of childhood cancer had better health outcomes than survivors treated longer ago. However, achieving long-term survival for childhood cancer continues to come at a cost for many survivors.