Oncologisch onderzoek.nl

Onder personen zonder familiegeschiedenis van colorectaalcarcinoom (CRC) wordt coloscopiescreening iedere tien jaar aanbevolen om de CRC-incidentie en –mortaliteit te verlagen. Een retrospectieve cohortstudie in Zweden heeft de mogelijkheid geïnventariseerd om het interval van tien jaar tussen een eerste coloscopie met negatief resultaat en herhaal-coloscopie veilig te verlengen. Dr. Mahdi Fallah (Deutsches Krebsforschungszentrum, Heidelberg) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde een blootgestelde groep van 110.074 personen in de leeftijd van 45 tot 70 jaar, zonder familiegeschiedenis van CRC en met een negatief resultaat van hun eerste screeningscoloscopie (geen colorectale poliepen, adenomen, carcinomen in situ, en CRC binnen zes maanden na de screening) tussen 1990 en 2017, en een controlegroep van gematchte personen (voor geslacht, geboortejaar en leeftijd op het moment van coloscopie in de blootgestelde groep) die geen coloscopie ondergingen. Per blootgesteld individu werden tot achttien controlepersonen geïncludeerd (n= 1.981.332). Primaire eindpunten van de studie waren CRC-incidentie en CRC-specifiek overlijden.

De figuur laat zien dat tijdens 15 jaar follow-up de CRC-incidentie en –mortaliteit signficant lager waren in de blootgestelde groep dan in de controlegroep. De tien-jaars standardized incidence ratio was 0,72 (95%-bti 0,54-0,94) en de tien-jaars standardized mortality ratio was 0,55 (0,29-0,94). Verlenging van het interval tot herhaal-coloscopie van tien tot vijftien jaar in de blootgestelde groep zou resulteren het missen van vroege detectie van 2 gevallen van CRC en het missen van preventie van 1 geval van CRC-specifiek overlijden per 1000 personen, met potentieel vermijden van 1000 coloscopieën.

De onderzoekers concluderen dat onder personen zonder familiegeschiedenis van CRC en een negatief resultaat van een eerste screeningscoloscopie, het interval tot herhaal-coloscopie veilig kan worden verlengd tot vijftien jaar.

1.Liang Q, Mukama T, Sundquist K et al. Longer interval between first colonoscopy with negative findings for colorectal cancer and repeat colonoscopy. JAMA Oncol 2024.0827

Summary: A retrospective cohort study in Sweden found that the 10 year interval between colonoscopy screenings for CRC could be safely extended to 15 years in patients with no family history of CRC and negative findings on their first colonoscopy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het management van lymfoïde maligniteiten is duur. De retrospectieve EUROCARE-6 studie heeft de associatie geïnventariseerd tussen de nationale uitgaven aan gezondheidszorg en overleving van lymfoïden maligniteiten in 27 Europese landen. Dr. Claudia Vener (Istituto Nazionale dei Tumori, Milaan) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

In de EUROCARE-6 dataset identificeerden de onderzoekers patiënten in de leeftijd van 15 jaar of ouder, met tussen begin 2001 en eind 2013 een diagnose van één van twaalf lymfoïde maligniteiten, en met follow-up tot eind 2014. Landen werden geklasseerd in kwartielen van gemiddelde uitgaven voor de gezondheidszorg tussen begin 2001 en eind 2013. Voor elke lymfoïde maligniteit werden tien-jaars leeftijds-gestandaardiseerde relatieve overleving (ASRS) en relatief excess risico (RER) van overlijden berekend.

In 21 nationale en 61 regionale registraties vonden de onderzoekers 10-jaars overlevingsgegevens van 890.730 patiënten met een lymfoïde maligniteit (2001 tot en met 2013). De mediane duur van follow-up was 13 jaar (IQR 13-14). Onder de twaalf lymfoïde maligniteiten was in heel Europa de tien-jaars ASRS het hoogst voor haarcelleukemie (82,6%; 95%-bti78,9-86,5) en Hodgkin lymfoom (79,3%; 78,6-79,9) en het laagst voor plasmacel-neoplasmen (29,5%; 28,9-30,0). De RER nam toe met toenemende leeftijd bij diagnose. Vrouwen hadden voor de meeste lymfoïde maligniteiten hogere ASRS dan mannen. De tien-jaars ASRS was voor elke lymfoïde maligniteit hoger (en de RER lager) in landen in het hoogste kwartiel van uitgaven voor de nationale gezondheidszorg dan in landen in het laagste kwartiel, met voor veel lymfoïde maligniteiten een dalend patroon door de kwartielen. Zo was de tien-jaars ASRS voor non-Hodgkin lymfoom 59,3% (95%-bti 58,7-60,0) in het eerste kwartiel, 57,6% (55,2-58,7) in het tweede kwartiel, 55,4% (54,3-56,5) in het derde kwartiel, en 44,7% (43,6-45,8) in het vierde kwartiel; terwijl de RER ten opzichte van het Europees gemiddelde in deze kwartielen 0,80 (0,79-0,82) respectievelijk 0,91 (0,90-0,93), 0,94 (0,92-0,96) en 1,45 (1,42-1,48 was.

De onderzoekers concluderen dat de nationale uitgaven voor de gezondheidszorg geassocieerd zijn met geografische dispariteiten in prognose van patiënten met lymfoïde maligniteiten.

1.Sant M, Vener C, Lillini R et al. Long-term survival for lymphoid neoplasms and national health expenditure (EUROCARE-6): a retrospective, population-based study. Lancet Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The retrospective, population-based EUROCARE-6 trial found that among 27 European countries total national health expenditure is associated with geographical inequalities in lymphoid malignancy prognosis.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Op basis van een gerandomiseerde klinische studie is whole-pelvic radiation therapy (WPRT) goedgekeurd voor ongunstig-risico prostaatcarcinoom, maar er zijn geen lange-termijn gegevens over de mortaliteitsimpact van WPRT. Een secundaire analyse van een gerandomiseerde studie heeft deze impact onderzocht. Dr. Mutlay Sayan (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 350 mannen met een diagnose gelokaliseerd ongunstig-risico prostaatcarcinoom tussen begin 2005 en eind 2015. De mannen werden 1:1 gerandomiseerd naar androgeendeprivatietherapie (ADT) en radiotherapie (RT) plus docetaxel of alleen ADT plus RT. Beslissing over behandeling van de pelvische lymfeklieren werd overgelaten aan de behandelaar. Onder de 350 patiënten waren er 88 (25,14%) die WPRT kregen. Tijdens mediaan 10,20 jaar follow-up (IQR 7,96-11,41) overleden 89 mannen (25,43%) onder wie 42 aan prostaatcarcinoom (47,19%). Onder de patiënten jonger dan 65 jaar bij inclusie was WPRT geassocieerd met significante verlaging van de all-cause mortaliteit (aHR 0,33; p=0,04) en numerieke verlaging van de prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit (aHR 0,17; p=0,09). Deze associaties werden niet gezien in de groep patiënten die bij inclusie ouder waren dan 64 jaar.

De onderzoekers concluderen dat WPRT de potentie heeft mortaliteit onder jongere mannen met ongunstig-risico prostaatcarcinoom te verlagen.

1.Sayan M, Chen H-H, Loffredo M et al. Elective pelvic lymph node radiation therapy and the risk of death in patients with unfavorable-risk prostate cancer: a postrandomization analysis. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Secondary analysis of a randomized trial found that among patients with unfavorable-risk prostate cancer, whole-pelvic radiation therapy has the potential to reduce mortality in patients younger than 65 years.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 3-studie TOPAZ-1 randomiseerde patiënten met gevorderd galwegcarcinoom (aBTC) 1:1 naar durvalumab plus gemcitabine en cisplatine (durvalumabgroep; n=341) of placebo plus gemcitabine en cisplatine (placebogroep; n=344). In 2022 is gepubliceerd dat de overall survival , progressievrije overleving, en objective response rate significant beter waren in de durvalumabgroep dan in de placebogroep. Prof. Howard Burris (Sarah Cannon Research Institute, Nashville TN) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology patiënt-gerapporteerde uitkomsten van de studie.¹

De nu gepubliceerde analyse heeft betrekking op 318 patiënten in de durvalumabgroep en 328 patiënten in de placebogroep die bij randomisatie en regelmatig tijdens mediaan 9,9 maanden follow-up de QLQ-C30 vragenlijst beantwoordden, en op 305 patiënten in de durvalumabgroep en 322 patiënten in de placebogroep die tijdens mediaan 10,2 maanden follow-up de QLQ-BIL21 vragenlijst beantwoordden. De baseline scores waren over het algemeen similar in de durvalumabgroep en de placebogroep. Voor algemene gezondheidsstatus, kwaliteit van leven, functioneren, en symptomen waren er geen significante verschillen tussen beide groepen in tijd tot verslechtering. De mediane tijd tot verslechtering of kwaliteit van leven was 7,4 maanden (95%-bti 5,6-8,9) in de durvalumabgroep en 6,7 maanden (5,6-7,9) in de placebogroep, en de gecorrigeerde gemiddelde verandering ten opzichte van baseline was 1,23 (-0,71 tot +3,16) in de durvalumabgroep en 0,35 (-1,63 tot 2,32) in de placebogroep.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van durvalumab aan gemcitabine en cisplatine niet resulteerde in verslechtering van de patiënt-gerapporteerde uitkomsten.

1.Burris HA III, Okusaka T, Vogel A et al. Durvalumab plus gemcitabine and cisplatin in advanced biliary tract cancer (TOPAZ-1): patient-reported outcomes from a randomised, double-blind, placebo-controlled, phase 3 trial. Lancet Oncol 2024;25:626-635

Summary: Analysis of patient-reported outcomes (PROs) of the phase 3 TOPAZ-1 trial showed that among patients with advanced biliary tract cancer, addition of durvalumab to gemcitabine and cisplatin did not have a detrimental effect on PROs, suggesting that durvalumab plus gemcitabine and cisplatin is a tolerable regimen in this population.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Zowel het aantal als de leeftijd van gedetineerden in Engeland neemt toe. Een bevolkings-gebaseerde gematchte cohortstudie heeft incidentie, behandeling, en overleving van maligniteiten onder gedetineerden vergeleken met die van de algemene Engelse bevolking. Dr. Elizabeth Davies (King’s College London) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie is gebaseerd op gegevens van registraties van patiënten met een diagnose van een primaire maligniteit onder volwassenen in gevangenissen en de algemene bevolking tussen begin 1998 en eind 2017. De onderzoekers identificeerden 2015 incidente maligniteiten onder 1964 volwassenen (77,2% mannen) in Engelse gevangenissen. De leeftijd-gestandaardiseerde incidentie (ASIR) per jaar was voor mannen in gevangenissen aanvankelijk lager dan in de algemene bevolking (in 1998: 119,33 per 100.000 persoonsjaren versus 746,97 per 100.000 persoonsjaren) maar nam toe tot een vergelijkbaar niveau in 2017 (856,85 versus 788,59 per 100.000 persoonsjaren). Onder gedetineerde vrouwen was de incidentie van maligniteiten laag, en werd de ASIR niet-gerapporteerd.

De onderzoekers identificeerden 847 gedetineerde patiënten met een diagnose van een primaire invasieve maligniteit tussen begin 2012 en eind 2017, die 1:5 werden gematcht met patiënten in de algemene bevolking voor leeftijd (vijf-jaars groepen), geslacht, jaar van diagnose, locatie van de maligniteit, en ziektestadium. De gedetineerde patiënten hadden een verlaagde waarschijnlijkheid van het ondergaan van curatieve behandeling dan patiënten in de algemene bevolking (32,3% versus 41,5%; OR 0,72; 95%-bti 0,60-0,85). Gedetineerd zijn op het moment van diagnose van een maligniteit was geassocieerd met verhoogd risico van overlijden (HR 1,16; 95%-bti 1,03-1,30). Deze associatie werd ten dele verklaard door verschillen in curatieve behandeling en nadere correctie voor de route van diagnose.

De onderzoekers concluderen dat de incidentie van maligniteiten onder gedetineerden in Engeland toenam tussen begin 1998 en eind 2017, en dat tussen begin 2012 en eind 2017 gedetineerde patiënten met maligniteiten een lagere waarschijnlijkheid van curatieve behandeling en lagere overall survival hadden dan de algemene bevolking.

1.Lüchtenborg M, Huynh J, Armes J et al. Cancer incidence, treatment, and survival in the prison population compared with the general population in England: a population-based, matched cohort study. Lancet Oncol 2024;25:553-652

Summary: A poulation-based, matched cohort study in England found that among the prison population the incidence of cancer increased between 1998 and 2017, while between 2012 and 2017 cancer patients in prison were less likely to receive curative treatments and had lower overall survival than the general population.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Op plantaardige producten gebaseerde voedingspatronen (PBDs) zijn geassocieerd met primaire preventie van fataal prostaatcarcinoom. De associatie tussen postdiagnostische PBDs en ziekteprogressie in patiënten met prostaatcarcinoom is niet bekend. Een longitudinale observationele cohortstudie onder deelnemers aan Cancer of the Prostate Strategic Urologic Research Endeavor (CaPSURE) heeft deze associatie geïnventariseerd. Prof. Stacey Kenfield (University of California San Francisco) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde 2062 patiënten (mediane leeftijd 65,0 jaar; IQR 59,0-70,0) van 43 urologiepraktijken, die tussen begin 1999 en eind 2018 een diagnose niet-metastatisch prostaatcarcinoom hadden gekregen (stadium ≤ T3a). Tussen begin 2004 en eind 2016 beantwoordden de deelnemers een gevalideerde voedselfrequentievragenlijst (FFQ), aan de hand waarvan de onderzoekers voor alle deelnemers een plant-based diet index (PDI) en een healthful plant-based diet index (hPDI) berekenden. De mediane tijd tussen diagnose en beantwoorden van de FFQ was 31,3 maanden (IQR 15,9-62,0). Tijdens mediaan 6,5 jaar follow-up (IQR 1,3-12,8) na de FFQ werden 190 progressiegebeurtenissen gezien. Mannen in het kwintiel met de hoogste PDI hadden 47% lager risico van progressie dan mannen in het kwintiel met de laagste PDI (HR 0,53; p voor trend 0,003). Onder patiënten met Gleason grade 7 of hoger bij diagnose was het hoogste hPDI-kwintiel versus het laagste hPDI-kwintiel geassocieerd met 55% lager risico van progressie (HR 0,45; p voor trend 0,01).

De onderzoekers concluderen dat in deze cohortstudie hogere postdiagnostische consumptie van PBDs geassocieerd was met lager risico van progressie van prostaatcarcinoom.

1.Liu VN, Van Blarigan EL, Zhang L et al. Plant-based diets and disease progression in men with prostate cancer. JAMA Network Open 2024;7:e249053

Summary: A longitudinal observational cohort study of 2062 men diagnosed with nonmetastatic prostate cancer found that patients with the highest intake of plant foods in the overall plant-based diet index had lower risk of prostate cancer progression compared with those with the lowest intake.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 3-studie DESTINY-Breast02 randomiseerde patiënten met HER2-positief metastatisch mammacarcinoom (HER2+mBC) die eerder trastuzumab emtansine hadden gekregen 2:1 naar trastuzumab deruxtecan (T-DXd; n=406) of behandeling naar keus van de behandelaar (TPC; n=202). Vorig jaar is gepubliceerd dat de mediane progressievrije overleving 17,8 maanden was in de T-DXd groep versus 6,9 maanden in de TPC-groep. Prof. Tanja Fehm (Universiteitsziekenhuis Düsseldorf, Duitsland) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology een analyse van patiënt-gerapporteerde uitkomsten (PROs) van de studie.¹

De follow-up was 21,5 maanden (IQR 15,2-28,4) in de T-DXd groep en 18,6 maanden in de TPC-groep; de mediane duur van de behandeling was 11,3 maanden (IQR 6,2-20,5) respectievelijk ongeveer 4,5 maanden in de twee groepen. De patiënten beantwoordden bij inclusie en regelmatig tijdens de follow-up EORTC QLQ-C30, QLQ-BR45, en HRQoL EQ-5D-5L vragenlijsten. De baseline QLQ-C30 global health status scores waren similar voor de twee behandelgroepen, en bleven tijdens de behandeling stabiel zonder klinisch relevante verandering (gedefinieerd als tenminste 10 punten verandering ten opzichte van baseline). De figuur laat zien dat de mediane tijd tot definitieve verslechtering van QLQ-C30 GHS-QoL 14,1 maanden was in de T-DXd groep versus 5,9 maanden in de TPC-groep (p<0,0001). Ook voor alle andere geprespecificeerde PRO-eindpunten was T-DXd superieur aan TPC.

De onderzoekers concluderen dat de eerder-gerapporteerde gunstige werkzaamheid van T-DXd versus TPC ondanks langere duur van behandeling niet ten koste ging van slechtere kwaliteit van leven van de patiënten.

1.Fehm T, Cottone F, Dunton K et al. Trastuzumab deruxtecan versus treatment of physician’s choice in patients with HER2-positive metastatic breast cancer (DESTINY-Breast02): patient-reported outcomes from a randomised, open-label, multicentre, phase 3 trial. Lancet Oncol 2024;25:614-625

Summary: Patient-reported outcomes of the multinational phase 3 DESTINY-Breast02 trial found that in both the T-DXd and the TPC group, global health status and quality of life were maintained during treatment, while time to definitive deterioration of global health status was longer with T-DXd than with TPC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Op de immuuncheckpoints PD-1, PD-L1, en CTLA-4 gerichte antilichamen, al of niet samen met chemotherapie, zijn standaard-behandelingen voor de meeste patiënten met metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC). In de neoadjuvante setting zijn responsen en verbeterde gebeurtenisvrije overleving gezien. Het is denkbaar dat nieuwe combinaties van antilichamen tot een nog betere werkzaamheid kunnen leiden. De fase 2-studie NEOpredict-Lung in Duitsland en België heeft neoadjuvant nivolumab (anti-PD-1) met of zonder relatlimab (anti-LAG-3) voor resectabel NSCLC geëvalueerd. Prof. Martin Schuler (Universität Duisburg-Essen) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 60 niet-biomarker geselecteerde niet-eerder behandelde patiënten met resectabel stadium IB, II, of IIIA NSCLC, die 1:1 werden gerandomiseerd naar twee twee-weekse cycli nivolumab 240 mg (n=30) of nivolumab 240 mg plus relatlimab 80 mg (n=30), gevolgd door chirurgie en standaard adjuvante therapie. Het primaire eindpunt was uitvoerbaarheid van chirurgie binnen 43 dagen; dit eindpunt werd bereikt voor alle patiënten, met curatieve resectie in 95%. Majeure pathologische respons (≤ 10% viabele tumorcellen) en objectieve radiografische respons werden bereikt in 27% respectievelijk 10% (in de nivolumabgroep) en 30% respectievelijk 27% (in de nivolumab plus relatlimabgroep). In 100% (nivolumab) en 90% (nivolumab plus relatlimab) werden de tumoren en lymfeklieren pathologisch compleet geresecteerd. Met mediaan 12 maanden follow-up waren ziektevrije-overlevingsprecentages en overall survival percentages 89% respectievelijk 93% (nivolumab) en 93% respectievelijk 100% (nivolumab plus relatlimab). Graad 3 of hoger treatment-emergent adverse events werden gezien in 10% respectievelijk 13% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de studie uitvoerbaarheid en veiligheid van duale targeting van PD-1 en LAG-3 voorafgaand aan chirurgie voor NSCLC heeft laten zien.

1.Schuler M, Cuppens K, Plönes T et al. Neoadjuvant nivolumab with or without relatlimab in resectable non-small-cell lung cancer: a randomized phase 2 trial. Nature Med 2024-02965-0

Summary: The phase 2 NEOpredict-Lung trial in Germany and Belgium found feasibility, safety , and efficacy of dual targeting of PD-1 and LAG-3 before lung cancer surgery.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)