![Prof. Martin Reck](http://www.journalonko.de/files/video/image/78/reck_032016.png)
De studie werd uitgevoerd bij 142 centra in zestien landen. Deelnemers waren patiënten met niet-eerder behandeld gevorderd NSCLC met hoge expressie van PD-L1 en geen EGFR-mutatie of ALK-translocatie. De patiënten werden gerandomiseerd naar pembrolizumab 200 mg iedere drie weken (n=154) of vier tot zes cycli platina-gebaseerde chemotherapie van investigator’s choice (n=151). Na progressie was crossover van chemotherapie naar pembrolizumab toegestaan.
Patiënten in de pembrolizumabgroep kregen mediaan 10,5 cycli behandeling (range 1 tot 26). Het primaire eindpunt van de studie was progressievrije overleving. De mediane PFS was 10,3 maanden in de pembrolizumabgroep versus 6,0 maanden in de chemotherapiegroep (HR 0,50; p<0,001). Respons werd gezien in 44,8% van de patiënten in de pembrolizumabgroep versus 27,8% in de chemotherapiegroep. De mediane duur van de respons werd niet bereikt in de pembrolizumabgroep en was 6,3 maanden in de chemotherapiegroep. De zes-maands overall survival was 80,2% in de pembrolizumabgroep versus 72,4% in de chemotherapiegroep (HR 0,60; p=0,005), waarbij dient te worden aangetekend dat zesenzestig patiënten (43,7%) in de chemotherapiegroep na progressie overgingen naar behandeling met pembrolizumab. In de pembrolizumabgroep werden minder bijwerkingen (73,4% versus 90% van de patiënten) en minder graad 3-5 bijwerkingen (26,6% versus 53,3%) gezien.
De onderzoekers concluderen dat in patiënten met gevorderd NSCLC en PD-L1 expressie op minstens vijftig procent van de tumorcellen pembrolizumab resulteert in betere uitkomsten en minder bijwerkingen dan platina-gebaseerde chemotherapie.
1.Reck M et al. ESMO Annual Meeting 2016; abstr. LBA8
2.Reck M, Rodriguez-Abreu D, Robinson AG et al. Pembrolizumab versus chemotherapy for PD-L1-positieve non-small-cell lung cancer. N Engl J Med 2016; epub ahead of print