De COVID-19 pandemie heeft geresulteerd in vertraging van diagnosen en surveillance van maligniteiten. De impact van de pandemie op behandelpatronen voor metastatische solide maligniteiten is niet bekend. Een analyse in de Verenigde Staten heeft deze impact geïnventariseerd. Dr. Ravi Parikh (University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s publiceren de analyse in het Journal of the National Cancer Institute.¹

In een longitudinale EPD-database identificeerden de onderzoekers 14.136 patiënten met een nieuwe diagnose van de novo of recidiverende metastatische solide maligniteit tussen 1 januari en 31 juli in 2019 of 2020. De patiënten werden behandeld in 280 oncologiepraktijken (voornamelijk community-based). Er was geen statistisch significante impact van jaar van behandeling op de waarschijnlijkheid van begin van de behandeling binnen dertig dagen na de diagnose: januari tot en met maart 2019 41,7% (95%-bti 32,2-51,1), januari tot en met maart 2020 44,5% (30,4-58,6), april tot en met juli 2019 42,6% (32,4-52,7), en april tot en met juli 2020 46,8% (34,6-59,0). Onder de 5962 patiënten die eerstelijns systemische therapie kregen was er geen associatie tussen jaar van behandeling en gebruik van myelosuppressieve therapie. Er was geen duidelijke effect-modificatie door type maligniteit, ras, of leeftijd.

De onderzoekers concluderen dat de COVID-19 pandemie in de Verenigde Staten geen impact heeft gehad op tijd tot begin van behandeling of keus van behandeling voor metastatische solide tumoren.

1.Parikh RB, Takvorian SU, Vader D et al. Impact of the COVID-19 pandemic on treatment patterns for patients with metastatic solid cancer in the United States. J Natl Cancer Inst 2021; epub ahead of print

Summary: Analysis of 14,136 US patients newly diagnosed with de novo or recurrent metastatic solide cancers between January 1 and July 31 in 2019 or 2020 found no impact of the COVID-19 pandemic on time to treatment initiation or treatment selection.