Patiënten met ER-positief mammacarcinoom hebben een lange-termijn risico van fatale ziekte. De biologische kenmerken van de tumor die van invloed zijn op het lange-termijn risico en het profijt van endocriene therapie worden niet goed begrepen. Een lange-termijn follow-up analyse van de Stockholm Tamoxifen (STO-3) studie heeft de overleving van tamoxifen-behandelde postmenopauzale patiëntenmet luminal A- of luminal B- mammacarcinoom onderzocht. Dr. Linda Lindström (Karolinska Instituut, Stockholm) en collega’s publiceren de analyse online in JAMA Oncology.¹

De STO-3 studie werd uitgevoerd van 1976 tot en met 1990. De studie randomiseerde postmenopauzale patiënten (leeftijd bij diagnose 45 tot 73 jaar) met kliernegatief mammacarcinoom naar twee jaar adjuvant tamoxifen of geen endocriene behandeling, met mogelijke verlenging met nog drie jaar in patiënten zonder recidief. In 2014 werd in gearchiveerde tumorweefselsecties het subtype bepaald. In de nu gepubliceerde analyse werden alleen de patiënten geïncludeerd met luminal A-ziekte (tamoxifen-arm n= 183; niet-behandelde arm n=153) of luminal B-ziekte (tamoxifen-arm n=64; niet-behandelde arm n=62). Het primaire eindpunt van de analyse was afstandrecidiefvrij interval (DRFI).

De analyse liet een significant DRFI-verschil zien tussen de twee studie-armen (p<0,001 onder de luminal A-patiënten en p=0,04 onder de luminal B-patiënten). Het 25-jaars DRFI was 87% onder de tamoxifen-behandelde luminal A-patiënten versus 67% onder de tamoxifen-behandelde luminal B-patiënten, en 70% onder de niet-behandelde luminal A-patiënten versus 54% onder de niet-behandelde luminal B-patiënten. Patiënten met luminal A-ziekte hadden gedurende vijftien jaar na de diagnose significant profijt van tamoxifen-behandeling (HR 0,57; 95%-bti 0,35-0,94); patiënten met luminal B-ziekte hadden gedurende vijf jaar na de diagnose significant profijt van tamoxifen-behandeling (HR 0,38; 95%-bti 0,24-0,59).

De onderzoekers concluderen dat patiënten met luminal A-ziekte een lange-termijn risico hadden van afstandsrecidief; dit risico werd verlaagd door tamoxifen-behandeling. Patiënten met luminal B-ziekte hadden vooral een vroeg risico van afstandsrecidief, met een in de loop van de tijd zwakker wordend profijt van tamoxifen.

1.Assesment of long-term distant recurrence-free survival associated with tamoxifen therapy in postmenopausal patients with luminal A or luminal B breast cancer. JAMA Oncol 2019; epub ahead of print

Summary: Long-term follow-up of the Stockholm Tamoxifen (STO-3) trial showed that postmenopausal patients with luminal A subtype breast cancer had a long-term risk of distant metastatic disease, which was reduced by tamoxifen treatment, whereas patients with luminal B tumors had an early risk of distant metastatic disease, and tamoxifen benefit attenuated over time.