Perifere neuropathie (PN) is een veel-voorkomende toxiciteit die geassocieerd is met taxaan-behandeling voor vroeg-stadium mammacarcinoom. Prof. Patricia Ganz (University of California, Los Angeles) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de impact van drie verschillende docetaxel-gebaseerde regimes op lange-termijn voorkomen van PN, en van de impact van PN op de kwaliteit van leven (QOL). Ze publiceren de analyse online in het Journal of the National Cancer Institute.¹

De gerandomiseerde NSABP B-30 studie randomiseerde 1512 patiënten met klierpositief vroeg-stadium mammacarcinoom naar drie behandelingen: sequentieel doxorubicine (A) plus cyclofosfamide (C) gevolgd door docetaxel (T) aangeduid als de AC→T behandeling, concurrent ACT, of AT. De AC→T groep kreeg een hogere cumulatieve T-dosering. PN was een van de symptomen die werden gevëvalueerd in een QOL-substudie van B-30.

Twee jaar na het begin van de behandeling werd PN gerapporteerd door 41,9% van de patiënten. Vergeleken met AC→T waren AT (OR 0,45; 95%-bti 0,35-0,58) en ACT (OR 0,59; 95%-bti 0,46-0,75) geassocieerd met minder ernstige lange-termijn PN. Ook vooraf-bestaande PN, hogere leeftijd, obesitas, mastectomie, en hoger aantal postieve klieren waren geassocieerd met hoger risico van lange-termijn PN. Patiënten met slechtere PN-symptomen na 24 maanden hadden statistisch significant slechtere QOL (p trend <0,001).

De onderzoekers concluderen dat behandeling met docetaxel geassocieerd is met lange-termijn PN. Dit zou aanleiding kunnen zijn voor het overwegen van ACT of AT voor patiënten met vooraf-bestaande PN of andere PN-risicofactoren.

1. Bandos H, Melnikow J, Rivera DR et al. Long-term peripheral neuropathy in breast cancer patients treated with adjuvant chemotherapy: NRG Oncology/NSABP B-30. J Natl Cancer Inst 2017; epub ahead of print