Prof. Andrzej Jakubowiak (University of Chicago) en collega’s hebben een gerandomiseerde fase 2-studie uitgevoerd van het toevoegen van elotuzumab (E) aan bortezomib en dexamethason (Bd) voor recidiverend of refractair multipel myeloom. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Blood.¹ Deelnemers waren 150 patiënten van centra in Frankrijk, Italië, Spanje, en de Verenigde Staten.

De patiënten werden gerandomiseerd naar EBd (n=75) of Bd (n=75); de behandeling werd voortgezet tot progressie of niet-verdraagbare toxiciteit optrad. Het primaire eindpunt van de studie was overall survival. De OS-data zijn nog niet matuur; maar na veertig OS-gebeurtenissen was de overleving beter in de EBd-arm dan in de Bd-arm (HR 0,61; 70%-bti 0,43-0,85). De mediane progressievrije overleving was 9,7 maanden met EBd versus 6,9 maanden met Bd (HR 0,72; 70%-bti 0,59-0,88). In de groep patiënten die homozygoot waren voor het hoge-affinititeits FcγRIIIa-allel was de mediane PFS met EBd 22,3 maanden, vergeleken met 9,8 maanden in de groep patiënten die homozygoot waren voor het lage-affinititeits allel. De ORR was 66% met EBd versus 63% met Bd. Graad 1- of 2-infusiereacties werden gezien bij 5% in de EBd-arm, en konden worden verzwakt met premedicatie.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van elotuzumab aan bortezomib plus dexamethason voor recidiverend of refractair multipel myeloom klinisch profijt opleverde zonder klinisch significante toxiciteit.

1.Jakubowiak A, Offidani M, Pégourie B et al. Randomized phase 2 study of elotuzumab plus bortezomib/dexamethasone (Bd) versus Bd for relapsed/refractory multiple myeloma. Blood 2016; epub ahead of print