In de fase 3-studie TH3RESA is trastuzumab emtansine (T-DM1, 3,6 mg/kg intraveneus iedere drie weken) vergeleken met treatment of physician’s choice (TPC) in patiënten met HER2-positief metastatisch mammacarcinoom na behandeling met een taxaan (in enige setting) en trastuzumab plus lapatinib in de gevorderde setting. Bij de eerste interimanalyse werd gezien dat T-DM1 vergeleken met TPC resulteerde in significant verbeterde progressievrije overleving (mediaan 6,2 versus 3,3 maanden; HR 0,528; p<0,0001) en een trend van verbeterde overall survival. De incidentie van graad 3 of hoger bijwerkingen was lager met T-DM1 (32%) dan met TPC (43%). Prof. Hans Wildiers (UZ Leuven) presenteert vandaag op het San Antonio Breast Cancer Symposium OS-uitkomsten van de tweede interimanalyse van TH3RESA.¹

Tussen september 2011 en november 2012 werden de patiënten gerandomiseerd naar T-DM1 (n=404) of TPC (n=198). TPC bestond uit HER2-gerichte middelen (83%) en chemotherapie (17%). De data cutoff voor de tweede interimanalyse was op 13 februari 2015. Op deze datum waren 93 patiënten (47%) uit de TPC-arm geswitcht naar T-DM1. Bij mediane follow-up van 30,5 maanden was de mediane OS 22,7 maanden met T-DM1 versus 15,8 maanden met TPC (HR 0,68; p=0,007). Het OS-profijt werd gezien onafhankelijke van leeftijdsgroep, hormoonreceptorstatus, viscerale betrokkenheid of aantal eerder behandelingen. De incidentie van graad 3 of hoger bijwerkingen was lager met T-DM1 (40,0%) dan met TPC (47,3%). Analyse met censoring van patiënten die switchten van TPC naar T-DM1 resulteerde eveneens in OS-profijt van T-DM1 (mediaan 22,7 maanden) versus TPC (mediaan 15,6 maanden; HR 0,58; p=0,0002).

De onderzoekers concluderen dat T-DM1 in deze populatie met gevorderd mammacarcinoom eerder behandeld met een taxaan, trastuzumab en lapatinib, resulteerde in klinisch relevante statistisch significant betere overleving dan TPC, bij een lagere incidentie van bijwerkingen.

1.SABCS 2015; abstr. S5-05