Nodulair
lymfocyt-predominant Hodgkin lymfoom (NLPHL) is een HL-subtype dat zoals alle
andere subtypen van oudsher agressief behandeld wordt. In de meeste patiënten
heeft NLPHL echter een indolent beloop, hetgeen leidt tot de vraag in hoeverre
deze patiënten agressieve upfront behandeling nodig hebben. Dr. Sven Borchmann
(tegenwoordig Universiteit van Keulen) en collega’s publiceren online in Blood een
beschrijving van het management van alle volwassen (zestien jaar en ouder) NLPHL-patiënten
van Memorial Sloan Kettering Cancer Center tussen begin 1974 en eind 2016.1Onder de 163 achtereenvolgende patiënten werd 46% behandeld met alleen radiotherapie, kreeg 23% actieve surveillance, 16% chemotherapie, 12% gecombineerde modaliteiten, en 4% rituximab monotherapie. De mediane follow-up was 69 maanden. De vijf-jaars progressievrije overleving was 85% (95%-bti 78-90), de PFS2 was 97% (95%-bti 92-99) en de vijf-jaars overall survival was 99% (95%-bti 95-100). Slechts één van de zeven overlijdens was lymfoom-gerelateerd. Patiënten die actieve surveillance kregen hadden licht-kortere PFS dan patiënten met actieve behandelingen (vijf-jaars PFS 77% versus 87%; p=0,017) maar er waren tussen actieve surveillance en actieve behandelingen geen verschillen in PFS2 of OS. Slechts tien van 37 patiënten (27%) die actieve surveillance kregen moesten uiteindelijk behandeld worden, en geen van deze patiënten overleed.
De onderzoekers concluderen dat NLPHL een uitstekende prognose heeft, en dat actieve surveillance een verantwoorde eerste managementstrategie is voor geselecteerde NLPHL-patiënten.
1.Borchmann S, Joffe E, Moskowitz CH et al. Active surveillance for nodular lymphocyte-predominant Hodgkin lymphoma. Blood 2019; epub ahead of print
Summary: A retrospective study at Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York) found that active surveillance is a viable initial management option for selected patients with nodular lymphocyte-predominant Hodgkin lymphoma. Only 10 of 37 patients on AS (27%) eventually required treatment, after a median of 61 months, and none died.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Gebruik van
radiotherapie in het management van hersenmetastasen van melanoom (MBM) kan
resulteren in radionecrose. Anti-PD-1 antilichamen zijn ook in de hersenen
actief. Het is denkbaar dat de combinatie van RT en anti-PD-1 voor MBM het
risico van radionecrose verhoogt. Een multinationale studie heeft de incidentie
van radionecrose en geassocieerde factoren na RT en anti-PD-1 voor MBM
geïnventariseerd. Dr. Alexander Menzies (Melanoma Insstitute Australia, Sydney)
en collega’s publiceren de 
Een analyse
van de Australian Breast Cancer Family
Study heeft de lange-termijn mortaliteit van patiënten met mammacarcinoom
onderzocht in relatie tot de leeftijd bij diagnose, ER-status, en de tijd die
patiënten al overleefd hebben sinds de diagnose. Prof. John Hopper (The University of Melbourne) en collega’s
publiceren de 
Een subset
van de patiënten met standaard-risico nieuw-gediagnostiseerd multipel myeloom (NDMM)
heeft vergeleken met de andere patiënten in deze risicocategorie slechte overall survival. Een studie van Mayo
Clinic (Rochester MN) heeft kenmerken onderzocht van patiënten met hoog-risico
fenotype ondanks laag ISS-risicostadium en afwezigheid van hoog-risico
cytogenetica. Prof. Shaji Kumar en collega’s publiceren de 
In een
subset van patiënten die immuuncheckpointremmers (ICIs) krijgen voor
maligniteiten wordt versnelde groei van de tumor gezien in vergelijking met de
groei voor aanvang van de behandeling. Dit fenomeen staat bekend als
hyperprogressieve ziekte (HPD). Een analyse van studies van Princess Margaret
Cancer Centre (Toronto) heeft de incidentie en voorspellers van HPD onderzocht.
Dr. Philippe Bedard en collega’s publiceren de 
Pariteit en
leeftijd bij eerste zwangerschap zijn bekende risicofactoren voor de
ontwikkeling van mammacarcinoom. De impact van deze risicofactoren op
genomische kenmerken van later-ontwikkeld mammacarcinoom is echter niet bekend.
Een studie van Institut Jules Bordet (Brussel) heeft de impact onderzocht van
beide factoren op patronen van somatische mutaties, somatische copy number alterations (CNAs),
transcriptoomprofielen, en TIL-niveaus van mammacarcinoom. Dr. Bastien Nguyen
en collega’s publiceren de 
Een fase
1b-studie heeft laten zien dat de combinatie van pembrolizumab (pembro, anti-PD-1)
plus axitinib (axi, VEGFR-TKI) veelbelovende antitumor-activiteit en manageable veiligheid had in patiënten
met niet-eerder behandeld metastatisch niercelcarcinoom. De multinationale fase
3-studie KEYNOTE-426 vergeleek pembro+axi versus sunitinib als eerstelijns
behandeling voor heldercellig mRCC. Prof. Thomas Powles (Barts Cancer
Institute, Londen VK) presenteert een interimanalyse van de 
Er is
behoefte aan meer-effectieve behandelingen voor glioblastoom (GBM). Een
niet-gerandomiseerde fase 2-studie vond betere uitkomsten met
lomustine-temozolomide (L-TMZ) plus radiotherapie vergeleken met standaard
TMZ-chemoradiotherapie voor nieuw-gediagnostiseerd GBM met gemethyleerde MGMT-promoter. De Neuro-oncologie
werkgroep van het Deutsche
Krebsgesellschaft vergeleek deze beide behandelingen in een gerandomiseerde
fase 3-studie. Prof. Ulrich Herrlinger (Universiteit van Bonn) en collega’s
publiceren de 