Er is geen
consensus over de waarde van schildwachtklierbiopsie (SNB) voor accurate staging van melanoom. Een studie in
Nederland en Australië heeft de impact onderzocht van toevoegen van SN-status
aan klinisch-pathologische kenmerken van de primaire tumor voor het voorspellen
van overlevingsuitkomsten. Dr. Mary-Ann el Sharouni (UMC Utrecht en Melanoma
Institute Australia in Sydney) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.1De onderzoekers analyseerden gegevens van een bevolkingsgebaseerd cohort van 9272 melanoompatiënten in Nederland en een validatiecohort van 5644 patiënten in Australië. De patiënten hadden primair invasief cutaan melanoom en ondergingen SNB. Toevoegen van SN-status aan het model van Breslow-dikte, geslacht, leeftijd, locatie, mitose, ulceratie, regressie en melanoom-subtype verbeterde in het Nederlandse cohort de C-statistic voor voorspellen van de overall survival van 0,74 tot 0,78 en de C-statistic voor voorspellen van de recidiefvrije overleving van 0,74 naar 0,76. In het Australische cohort resulteerde toevoegen van de SN-status in verbetering van de C-statistic voor voorspellen van OS, RFS, en melanoom-specifieke overleving van respectievelijk 0,70 naar 0,73; 0,70 naar 0,74; en 0,72 naar 0,76. De drie-jaars en vijf-jaars risico’s van recidief en overlijden werden meer accuraat geschat met een model dat de SN-status bevatte dan met een model zonder SN-status.
De onderzoekers concluderen dat toevoegen van informatie over SN-status aan standaard-kenmerken resulteerde in meer accurate staging van melanoom.
1.El Sharouni MA, Stodell MD, Ahmed T et al. Sentinel node biopsy in patients with melanoma improves the accuracy of staging when added to clinicopathological features of the primary tumor. Ann Oncol 2020.11.015
Summary: A study of melanoma patients in The Netherlands and Australia found that additition of the SN-status to established clinicopathologic prognostic factors significantly improved the predictive accuracy for recurrence-free survival, melanoma-specific survival, and overall survival.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Imatinib is
de standaard eerstelijns behandeling voor metastatisch GIST. In fase 2- en
3-studies is de waarde van andere multikinarsremmers (MKIs); nilitinib,
dasatinib, masitinib) als eerstelijns behandeling onderzocht. Een
retrospectieve studie in twee Franse centra heeft de impact onderzocht van
eerdere behandeling met niet-imatinib MKIs op de werkzaamheid van volgendelijns
imatinib voor metastatisch GIST. Dr. Olivier Mir (Institut Gustave Roussy,
Villejuif) en collega’s publiceren de 
BCG is de
meest effectieve behandeling voor hoog-risico niet-spierinvasief blaascarcinoom (NMIBC). Nadofaragene
firadenovec is een replicatie-deficiënt recombinant adenovirus dat humaan
interferon alfa-2b cDNA in het epitheel van de blaas kan afleveren. Nadofaragene
firadenovec is een nieuwe intravesicale behandeing voor BCG-onresponsief NMIBC.
Een multicenter éénarmige fase 3-studie heeft de werkzaamheid van de
behandeling onderzocht. Prof.
Colin Dinney (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de
De
multinationale fase 3 studie PACIFIC randomiseerde patiënten met stadium III
niet-resectabel niet-kleincellig longcarcinoom die na concurrente
chemoradiotherapie progressievrij waren naar durvalumab of placebo. Eerder is
gepubliceerd dat de 
Refractaire
sereuze ascites (IA), die soms vroeg na pancreatoduodenectomie (PD) voor
pancreascarcinoom tot ontwikkeling komt, is een levensbedreigend probleem. Een
studie in het ziekenhuis van Osaka Medical College (Japan) heeft de assocatie
tussen neoadjuvante chemoradiotherapie (NACRT) en de incidentie van vroege IA na PD onderzocht. Prof. Kazuhisa Uchiyama
en collega’s publiceren de 
In sommige
studies is gezien dat patiënten met mulitple sclerose (MS) een verhoogd risico
hadden van mammacarcinoom en colorectaalcarcinoom. Een retrospectieve matched cohort study in Canada heeft de
incidentie en mortaliteit van maligniteiten onder MS-patiënten vergeleken met
die onder controlepersonen. Prof. Ruth Ann Marrie (University of Manitoba,
Winnipeg) en collega’s publiceren de 
Feochromocytoom
of paraganglioom (collectief aangeduid
met PPGL) in zwangere vrouwen kan resulteren in ernstige en levensbedreigende
complicaties die geassocieerd zijn met overproductie van catecholamines. Een multinationale
retrospectieve cohortstudie en systematisch literatuuroverzicht heeft risicofactoren
voor ongunstige maternale en foetale uitkomsten van PPGL tijdens de
zwangerschap geïnventariseerd. Dr. Irina Bancos (Mayo Clinic, Rochester MN) en
collega’s