James Lind
De jarige
van 4 oktober is de Schotse arts James Lind (1716-1794), die de eerste klinische studie heeft uitgevoerd.Lind werd geboren in Edinburgh als zoon van de rijke koopman James Lind en diens vrouw Margaret Smelum.1 Hij ging naar de grammar school in Edinburgh, en werd in 1731 leerjongen bij de (destijds) bekende chirurg George Langlands. In 1739 werd hij assistent-chirurg bij de Royal Navy, en in 1747 werd hij gepromoveerd tot chirurg aan boord van HMS Salisbury, dat patrouilleerde in de Golf van Biscaye.
Aan boord van dit schip voerde hij zijn klinische studie uit. Ongeveer twee eeuwen tevoren was op Nederlandse schepen die lange reizen maakten het probleem van scheurbuik effectief aangepakt door de opvarenden regelmatig te voorzien van vers citrusfruit. De Spaanse arts Miguel Serveto (1509 of 1511- 1553) stelde in 1537 dat citrusfruit goed is voor de spijsvertering. Admiraal Sir Richard Hawkins (1562-1622) van de Britse marine had in 1593 ook al vastgesteld dat hij scheurbuik bij zijn ondergeschikten kon voorkomen door hen dagelijks citrusfruit te laten eten. Desondanks werd de consumptie van vers fruit door zeelieden niet algemeen overgenomen, ook al omdat er geen hard bewijs voor de werkzaamheid bestond. Scheurbuik bleef een probleem aan boord van veel schepen.
Lind was aanhanger van de theorie dat scheurbuik wordt veroorzaakt door verrotting van het lichaam, en dat die verrotting kan worden genezen door zuur. Hij besloot deze theorie wetenschappelijk verantwoord te onderzoeken. Twee maanden nadat de Salisbury was uitgevaren begon de scheurbuik op te komen. Lind voerde de studie uit bij twaalf zieke opvarenden, die in zes groepen van twee dezelfde maaltijden kregen, waaraan voor de eerste groep een glaasje cider werd toegevoegd, voor de tweede groep 25 druppels zwavelzuurbevattend elixer, voor de derde groep zes lepels azijn, voor de vierde groep een halve pint zeewater, voor de vijfde groep twee sinasappels en een citroen, en voor de zesde groep een gerstdrank. De interventie in groep vijf stopte na vijf dagen omdat het verse fruit op was, maar toen was de ene proefpersoon al geheel hersteld, en de tweede sterk verbeterd. Verder werd alleen in groep één enig effect gezien.
Lind bleef de theorie aanhangen dat scheurbuik ontstaat door verrotting van het lichaam, maar trok wel de conclusie dat de verrotting alleen kon worden behandeld door de consumptie van citrusfruit. Hij nam in 1748 ontslag bij de marine, en ging geneeskunde studeren aan de University of Edinburgh. Waarschijnlijk op grond van zijn ruime ervaring kreeg hij nog datzelfde jaar zijn MD-graad, waarna hij zich als arts vestigde in Edinburgh. In 1754 publiceerde hij A Treatise on the Scurvy, en in 1757 On the Most Effectual Means of Preserving the Health of Seamen.
In 1758 werd Lind benoemd tot chef-arts van het Haslar Royal Naval Hospital in Gosport. Daar zag hij dat geen tyfus voorkwam op de bovenste verdieping van het ziekenhuis, waar de patiënten verpleegd werden die rijk genoeg waren om regelmatig te worden gewassen en schone kleren te krijgen. Op de lagere verdiepingen was de incidentie van tyfus veel hoger. Hij adviseerde de marineleiding dat zeelieden regelmatig dienen te worden gewassen, geschoren, en voorzien van schone kleren. In 1759 ontdekte hij dat destillatie van zeewater geschikt drinkwater opleverde (om redenen van schaal werd deze ontdekking pas vanaf 1810 in de praktijk toegepast). In 1771 publiceerde Lind An Essay on Diseases Incidental to Europeans in Hot Climates. In 1783 stopte hij met werken in het ziekenhuis. Hij overleed op 13 juli 1794 in Gosport.
1.http://www.faqs.org/health/bios/33/James-Lind.html
2.http://www.jameslindlibrary.org/illustrating/articles/who-was-james-lind-and-what-exactly-did-he-achieve
Morgen: De eerste onder de chirurgen, maar de laatste onder de mensen