Thomas Willis
De jarige
van 27 januari is de Engelse arts Thomas Willis (1621-1675), een van de pioniers van het onderzoek naar de
anatomie van de hersenen en het zenuwstelsel. De cirkel van Willis is naar hem
genoemd (hoewel hij niet de eerste was die de basis van de hersenen beschreef).
Hij was in 1662 een van de oprichters van de Royal Society. Willis werd geboren op een boerderij in Great Bedwyn (Wiltshire). Hij studeerde aan de universiteit van Oxford vanaf 1637. Hij werd Bachelor or Arts in 1639, Master of Arts in 1642, en Bachelor of Medicine in 1646. De geneeskundeopleiding in Oxford duurde destijds veertien jaar, maar Willis kreeg zijn graad eerder na interventie door koning Charles I, in wiens leger hij dienst had genomen tijdens de burgeroorlog, zo lezen we in Willis’ biografieën.1,2 Na het behalen van zijn graad vestigde Willis zich als arts. Hij voerde een proactief beleid om zijn praktijk van patiënten te voorzien; zo bezocht hij regelmatig markten om zijn diensten aan te bieden.
Willis' doorbraak als arts kwam op 14 december 1650, toen de 22 jaar oude Anne Greene in Oxford opgehangen werd wegens infanticide. Gave lichamen voor anatomisch onderzoek waren destijds lastig te verkrijgen, dus jonge terdoodveroordeelden waren zeer in trek. Na de executie werd het lichaam naar het huis van dr. William Petty (1623-1687) vervoerd, een docent in de anatomie aan de universiteit. Willis was een van de genodigden voor de dissectie. Toen de kist werd geopend begon Greene echter te kreunen. Petty en Willis slaagden er in het lijk te doen herleven using unorthodox but successful techniques: She was revived by having hot cordial poured down her throat, having her limbs and extremities rubbed, being bled, and having heating plasters applied. Nadat ze in een warm bed was gestopt met een andere vrouw herstelde ze volledig. Ze kreeg gratie en bleef nog vijf jaar leven. Willis werd op slag beroemd.
Willis werd in 1660 benoemd tot Professor of Natural Philosophy in Oxford, waar hij zich wijdde aan neuroanatomisch onderzoek. Tot de neuroanatomische termen die door Willis gemunt zijn behoren claustrum, corpus striatum, nervus opthalmicus, nervus vagus, stria terminalis, en striatum. Ziektebeelden die hij heeft beschreven zijn onder meer myasthenia gravis, diabetes mellitus, malaria en acathisia. Hij publiceerde zijn kennis in zeven boeken in het Latijn.
In 1667 verhuisde Willis naar Londen, waar hij een bloeiende praktijk vestigde. Hij verdiende zoveel aan zijn rijke patiënten dat hij armen gratis behandelde. In 1675 overleed hij aan pleurisy, waarschijnlijk veroorzaakt door longontsteking. Negentien jaar na zijn dood werd zijn enige Engelstalige boek uitgegeven.
1.Molnar Z. Thomas Willis (1621-1675), the founder of clinical neuroscience. Neuroscience 2004;5:329-335
2.Williams AN, Sunderland R. Thomas Willis: the first paediatric neurologist? Arch Dis Child 2001;85:506-509
Morgen: ‘De meest spraakmakende studies van onze tijd’