Oncologisch onderzoek.nl

Er is behoefte aan nieuwe behandelingen voor patiënten met recidiverend of refractair klassiek Hodgkin lymfoom (R/R cHL). Een fase 2-studie van Peking University Cancer Hospital and Institute (Beijing, China) heeft de combinatie van camrelizumab en gemcitabine plus oxaliplatine (GEMOX) voor R/R cHL geëvalueerd. Dr. Yanfei Liu en collega’s publiceren de studie in BMC Medicine.¹

De studie includeerde transplant-eligible patiënten met R/R cHL, die twee twee-weekse cycli intraveneus camrelizumab 200 mg kregen, gevolgd door twee vier-weekse cycli van intraveneus camrelizumab 200 mg, gemcitabine 1000 mg/m², en oxaliplatine 100 mg/m² op dagen één en vijftien. Patiënten met partiële respons (PR) of stabiele ziekte kregen een additionele cyclus van de combinatie. Patiënten met complete respons CR of PR kregen autologe stamceltransplantatie (autoSCT). Het primaire eindpunt van de studie was percentage patiënten met CR na de protocoltherapie voorafgaand aan autoSCT.

De studie includeerde 42 patiënten. Na de protocoltherapie werd onder de voor respons evalueerbare patiënten objectieve respons gezien in 94,9% (37/39) en complete respons in 69,2% (27/39). Negenentwintig patiënten (69,0%) ondergingen autoSCT, en vier van vijf patiënten met PR bereikten CR na autoSCT. De mediane follow-up was 20,7 maanden. Het twaalf-maands progressievrije-overlevingspercentage was 96,6% en het twaalf-maands overall survival percentage was 100%. Graad 3 of hoger treatment-emergent adverse events (vooral hematologisch) werden gezien in 28,6% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat camrelizumab plus GEMOX een effectief salvage regime was voor R/R cHL, dat goed werd verdragen en in de meeste patiënten autoSCT mogelijk maakte.

1.Liu Y, Ping L, Song Y et al. Camrelizumab plus gemcitabine and oxaliplatin for relapsed or refractory classical Hodgkin lymphoma: a phase II trial. BMC Med 2024;22:107

Summary: A phase 2 trial at Peking University Cancer Hospital and Institute (Beijing, China) found promising activity and tolerability of the combination of camrelizumab and GEMOX chemotherapy salvage among patients with R/R cHL, facilitating autologous stem cell therapy in most patients.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn aanwijzingen dat radiotherapie kan bijdragen aan een verhoogd risico van non-keratinocyt huidmaligniteit (NKSC; niet squameus celcarcinoom of basaal celcarcinoom). Een analyse van gegevens in de SEER-database heeft onderzocht of radiotherapie voor mammacarcinoom geassocieerd is met het NKSC-risico. Prof. Eleni Linos (Stanford University, CA) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

In de database over de periode begin 2000 tot eind 2019 identificeerden de onderzoekers 875.880 patiënten met nieuw-gediagnostiseerd mammacarcinoom (99,3% vrouwen; 51,6% ouder dan 60 jaar). Onder deze patiënten kregen 50,3% radiotherapie. In het gehele cohort werd tussen begin 2000 en eind 2019 NKSC gezien in 3839 patiënten (0,44%): melanoom (89,1%), merkelcelcarcinoom (3,2%), hemangiosarcoom (2,7%), en 32 andere NKSC-typen (5,1%). Het risico van diagnose van NKSC in de huid van borst of romp na radiotherapie voor mammacarcinoom was 57% hoger dan in de algemene bevolking (SIR 1,57; 95%-bti 1,45-1,70); de SIR voor zowel melanoom (1,37; 1,25-1,49) als voor hemangiosarcoom (27,11; 21,6-33,61) waren statistisch significant verhoogd. Ook binnen het cohort was radiotherapie geassocieerd met hoger NKSC-risico dan chemotherapie of chirurgische interventie.

De onderzoekers concluderen dat na radiotherapie voor mammacarcinoom het risico van melanoom en hemangiosarcoom weliswaar laag was maar wel statistisch significant verhoogd ten opzichte van de algemene bevolking.

1.Rezaei S, Eid E, Tang JY et al. Incidence of nonkeratinocyte skin cancer after breast cancer radiation therapy. JAMA Network Open 2024;7:e241632

Summary: Analysis of the SEER database found an increased risk of melanoma and hemangiosarcoma after radiation therapy for breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Combinatie van immuuntherapie met chemotherapie is standaard voor de behandeling van gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (aNSCLC) zonder targetable oncogeen-veranderingen, maar er is weinig informatie beschikbaar over veiligheid en werkzaamheid voor aNSCLC in patiënten in de leeftijd van 75 jaar of ouder. Een multicenter retrospectieve cohortstudie in Japan heeft chemo-immuuntherapie voor deze patiënten vergeleken met alleen immuuntherapie. Dr. Yoko Tsukita (Tohoku University, Sendai) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹


De studie, uitgevoerd in 58 centra, includeerde 1245 patiënten met stadium IIIB, IIIC, of IV recidiverend NSCLC na chirurgie of radiotherapie. De mediane leeftijd was 78 jaar (range 75-95), en 78% waren mannen. PD-L1 expressie lager dan 1% werd gezien in 22% van de tumoren, PD-L1 expressie 1% tot 50% in 31%, PD-L1 expressie hoger dan 50% in 33%, en onbekende PD-L1 expressie in 14%. De mediane overall survival was 20,0 maanden onder de 354 patiënten die ICI plus chemotherapie kregen; 19,8 maanden onder de 425 patiënten die alleen ICI kregen; 12,8 maanden onder de 311 patiënten die platina-doublet chemotherapie kregen; en 9,5 maanden onder de 155 patiënten die single-agent chemotherapie kregen. Na propensity score matching werden twee groepen van elk 118 patiënten gevormd die ICI plus chemotherapie of alleen ICI kregen voor aNSCLC met PD-L1 expressie 1% of hoger. Met ICI plus chemotherapie versus alleen ICI was de OS-HR 0,98 (p=0,90) en de PFS-HR 0,92 (p=0,59). Graad 3 of hoger immune-related adverse events werden gerapporteerd voor 24,3% van de patiënten in de chemo-immuuntherapiegroep en 17,9% van de patiënten in de alleen-immuuntherapiegroep (p=0,03).

De onderzoekers concluderen dat onder 75-plussers met aNSCLC, toevoegen van chemotherapie aan ICIs niet geassocieerd was met betere overleving maar wel resulteerde in hogere incidentie van graad 3 of hoger immuungerelateerde toxiciteit.

1.Tsukita Y, Tozuka T, Kushiro K et al. Immunotherapy or chemoimmunotherapy in older adults with advanced non-small cell lung cancer. JAMA Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A multicenter retrospective study in Japan found that among elderly (75 years or older) patients with advanced NSCLC, addition of chemotherapy to immunotherapy did not improve survival, but was associated with increased incidence of grade 3 and higher immune-related adverse events.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met interstitiële longziekte (ILD) en vroeg-stadium niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) hebben weinig therapeutische opties. Stereotactische ablatieve radiotherapie (SABR) zou een optie kunnen zijn, maar er zijn aanwijzingen voor een hoog risico van toxiciteiten na SABR in deze patiëntengroep. Een prospectieve studie in vijf centra in Canada en één centrum in Schotland heeft SABR voor patiënten met ILD en NSCLC geëvalueerd. Prof. David Palma (London Health Sciences Centre, Canada) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde volwassen patiënten met fibrotische ILD en T1-2N0 NSCLC die geen kandidaat waren voor chirurgische resectie. De patiënten kregen SABR 50 Gy in vijf fracties every other day. Het vooraf-gespecificeerde criterium voor werkzaamheid en veiligheid was een mediane overall survival (primair eindpunt) langer dan een jaar, met graad 3 of 4 toxische effecten in minder dan 35% van de patiënten en graad 5 toxische effecten in minder dan 15%.

De studie includeerde 39 patiënten. De mediane leeftijd was 78 jaar (IQR 67-83) en 59% waren mannen. Bij inclusie in de studie rapporteerden 26 patiënten (70%) dyspnoe; de mediane FEV₁ was 80% (IQR 66-90), de FVC was 84% (IQR 69-94%), en de mediane diffusiecapaciteit van de long voor koolmonoxide was 49% (IQR 38-61). De mediane follow-up was 19 maanden (IQR 14-25). Het mediane OS-percentage na een jaar was 79% (p<0,001 versus het niet-acceptabele percentage). De mediane OS was 25 maanden (95%-bti 14-NR), de mediane progressievrije overleving was 19 maanden (13-28), en het twee-jaars lokale-controlepercentage was 92% (69-98). Adverse events graad 1 of 2 werden gezien in twaalf patiënten (31%), graad 3 in vier patiënten (10%), graad 4 in nul patiënten, en graad 5 in drie patiënten (7,7%).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met ILD en vroeg-stadium NSCLC, SABR resulteerde in werkzaamheid en veiligheid die voldeden aan de vooraf-gespecificeerde criteria.

1.Palma DA, Bahig H, Hope A et al. Stereotactic radiation therapy in early non-small lung cancer and interstitial lung disease. A nonrandomized clinical trial. JAMA Oncology 2024; epub ahead of print

Summary: A prospective study at six centers in Canada and Scotland found that among patients with early-stage non-small cell lung cancer and fibrotic interstitial lung disease, use of stereotactic ablative radiotherapy met prespecified acceptability thresholds for both toxicity and efficacy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Neoadjuvante combinatie van PD-(L)1 remming met platina-gebaseerde chemotherapie resulteert vergeleken met alleen chemotherapie in significant betere respons en overleving onder patiënten met resectabel niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC). Het is niet duidelijk of PD-(L)1 blokkade voor en na chirurgie (neoadjuvante-adjuvante therapie) geassocieerd is met betere uitkomsten dan alleen PD-(L)1 blokkade voorafgaand aan de chirurgie (alleen-neoadjuvante behandeling). Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft beide strategieën met elkaar vergeleken. Dr. Shaodong Hong (Sun Yat-sen Universiteit, Guangzhou) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

In de literatuur tot eind juli 2023 vonden de onderzoekers vijf voor het onderwerp relevante gerandomiseerde studies die neoadjuvante-adjuvante PD-(L)1 blokkade (vier studies) of alleen-neoadjuvante PD-(L)1 blokkade (één studie) vergeleken met alleen chemotherapie voor resectabel NSCLC. De studies telden tezamen 2385 patiënten. Directe meta-analyse bevestigde dat beide strategieën resulteerden in significant betere gebeurtenisvrije overleving (EFS) met PD-(L)1 blokkade dan met alleen chemotherapie. Indirecte meta-analyse liet zien dat combinatie van neoadjuvante immuuntherapie en adjuvante immuuntherapie niet geassocieerd was met betere EFS (HR 0,90; p=0,59) of overall survival (HR 1,18; p=0,51) vergeleken met alleen neoadjuvante immuuntherapie. De incidentie van any grade treatment-related adverse events was significant hoger met toevoeging van adjuvante immuuntherapie (RR 1,08; p=0,04).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met resectabel NSCLC toevoeging van PD-(L)1 remmers in de adjuvante fase na neoadjuvante PD-(L)1 remmers plus chemotherapie niet geassocieerd was met betere overlevingsuitkomsten en wel geassocieerd was met hogere incidentie van TRAEs. Deze conclusie dient bevestigd te worden in head-to-head gerandomiseerde studies.

1.Zhou Y, Li A, Yu H et al. Neoadjuvant-adjuvant vs neoadjuvant-only PD-1 and PD-L1 inhibitors for patients with resectable NSCLC. An indirect meta-analysis. JAMA Network Open 2024.1285

Summary: Meta-analysis of five trials found that adding PD-(L)1 inhibitors in the adjuvant phase after neoadjuvant PD-(L)1 inhibition and chemotherapy for resectable NSCLC was not associated with better survival outcomes and was associated with increased adverse events.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De standaard-behandeling voor niet-eerder behandeld gevorderd urotheelcarcinoom is platina-gebaseerde chemotherapie. De multinationale fase 3-studie EV-302 heeft de combinatie van het antibody-drug conjugate enfortumab vedotin (EV) en het anti-PD-1 antilichaam pembrolizumab als eerstelijns behandeling voor lokaal-gevorderd of metastatisch urotheelcarcinoom vergeleken met platina-gebaseerde chemotherapie. Prof. Thomas Powles (Queen Mary University of London, UK) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹



De studie includeerde 886 patiënten die werden gerandomiseerd naar drie-weekse cycli van intraveneus EV 1,25 mg per kg lichaamsgewicht op dagen één en acht plus pembrolizumab 200 mg op dag één (EV-P groep; n=442) of gemcitabine plus hetzij cisplatine of carboplatine (chemotherapiegroep; n=444). Primaire eindpunten waren centraal geblindeerd beoordeelde progressievrije overleving en overall survival.

De mediane duur van follow-up was 17,2 maanden. De figuur laat zien dat de mediane PFS 12,5 maanden was in de EV-P groep versus 6,3 maanden in de chemotherapiegroep (HR 0,45; p<0,001). De mediane OS was 31,5 maanden in de EV-P groep versus 16,1 maanden in de chemotherapiegroep (HR 0,47; p<0,001). Het mediane aantal cycli was 12 (range 1-46) in de E-V groep en 6 (range 1-6) in de chemotherapiegroep. Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in 55,9% van de patiënten in de E-V groep en 69,5% van de patiënten in de chemotherapiegroep.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met niet-eerder behandeld lokaal-gevorderd of metastatisch urotheelcarcinoom, EV plus pembrolizumab resulteerde in significant betere uitkomsten dan platina-gebaseerde chemotherapie.

1.Powles T, Valderrama BP, Gupta S et al. Enfortumab vedotin and pembrolizumab in untreated advanced urothelial cancer. N Engl J Med 2024;390:875-888

Summary: The multinational phase 3 EV-302 trial found that among patients with previously untreated locally advanced or metastatic urothelial carcinoma, the combination of enfortumab vedotin plus pembrolizumab resulted in significantly better outcomes than chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met paraneoplastische syndromen (PNS) worden geëxcludeerd uit klinische studies van immuuncheckpointremmers (ICIs). Er is ook weinig real-world informatie beschikbaar over werkzaamheid en veiligheid van ICIs voor deze patiënten. Een multinationale retrospectieve studie inventariseerde gegevens van PNS-patiënten die tussen begin 2015 en eind 2022 in negen centra ICIs kregen voor solide tumoren. Dr. Amin Nassar (Yale University, New Haven CT) en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De studie includeerde 109 patiënten in drie cohorten. Cohort 1 bestond uit 55 patiënten die bij start van de ICI reeds PNS hadden. Cohort 2 telde 16 patiënten die tijdens de ICI-behandeling PNS ontwikkelden. Cohort 3 bestond uit 38 patiënten met PNS na discontinuering van de ICIs. In cohort 1 werden PNS-exacerbaties gezien in 16 patiënten (29%) met een mediane tijd tussen start van ICI en exacerbatie van 1,1 maanden (IQR 0,7-3,3). Exacerbaties of de novo PNS leidden tot tijdelijke of permanente ICI-discontinuering in 14 patiënten (13%). In cohort 2 was de mediane tijd tussen start van ICI en de novo PNS 1,2 maanden (IQR 0,4-3,5). Onder alle 109 patiënten werden treatment-related adverse events gezien in 43 patiënten (39%) en graad 3 of hoger TRAEs in 18 patiënten (17%), en was PNS-gerichte immuunsuppressieve therapie vereist in 55 patiënten (50%).

Achttien patiënten met metastatische niet-kleincellig longcarcinoom uit cohort 1 werden gematcht (voor leeftijd, geslacht, type ICI, gebruik van concurrente chemotherapie, en aantal eerdere lijnen systemische therapie) met veertig mNSCLC-patiënten zonder PNS die tijdens de studieperiode in de centra met ICIs werden behandeld. De figuur laat zien dat vooraf-bestaan van PNS geen significante impact had op overall survival of tijd tot volgende behandeling, hoewel er een trend was van slechtere uitkomsten in de PNS-groep. Er was geen verschil in de incidentie van TRAEs (33% in de groep met PNS versus 35% in de groep zonder PNS) of graad 3 en hoger TRAEs (22% versus 18%).

De onderzoekers concluderen dat exacerbaties van vooraf-bestaande PNS werden gezien in 29% van de patiënten die ICIs kregen. TRAEs met ICIs verschilden niet significant tussen patiënten met en zonder PNS. Vooraf-bestaande PNS hoeft op zichzelf geen reden te zijn om ICI-behandeling voor solide tumoren niet te overwegen.

1.Nassar AH, Zarif TE, Khalid AB et al. Clinical outcomes and safety of immune checkpoint inhibitors in patients with solid tumors and paraneoplastic syndromes. J ImmunoTher Cancer 2024; epub ahead of print

Summary: Retrospective analysis of patients at nine centers found that pre-existing paraneoplastic syndromes should not preclude consideration of ICI therapy, although patients may not derive the same clinical benefit compared with patients without PNS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Gebruik van immuuncheckpointremmers (ICIs) heeft geresulteerd in verbetering van de oncologisch uitkomsten van patiënten met metastatisch urotheelcarcinoom (mUC). De associatie tussen PD-L1 status en respons van mUC op ICIs en overleving van ICI-behandelde mUC-patiënten is nog niet duidelijk. Een systematisch overzicht en meta-analyse van studies gepubliceerd tot 10 december 2023 heeft deze associatie geïnventariseerd. Dr. Brigida Anna Maiorano (Casa Sollievo della Sofferenza, San Giovanni Rotondo, Italië) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

In de literatuur identificeerden de onderzoekers veertien voor het onderwerp relevante fase 1-, 2-, of 3-studies, met tezamen 5271 ICI-behandelde mUC-patiënten, onder wie 2625 patiënten met PD-L1 positieve tumoren. De figuur laat zien dat de ORR (coprimair eindpunt) op ICIs uiteenliep van 13,8% tot 78,6% onder patiënten met PD-L1 positieve tumoren, en van 5,1% tot 63,2% onder patiënten met PD-L1 negatieve tumoren, met in meta-analyse een positieve associatie tussen PD-L1 positieve status en ORR (OR 1,94; p<0,001). De mediane overall survival (coprimair eindpunt) liep uiteen van 8,4 tot 24,1 maanden onder patiënten met PD-L1 positieve tumoren en van 6,0 tot 19,1 maanden onder patiënten met PD-L1 negatieve tumoren, met een gepoold OS-HR voor patiënten met PD-LI positieve versus PD-L1 negatieve tumoren van 0,71 (p=0,003). Ook het risico van progressie van de ziekte was in gepoolde analyse lager onder patiënten met PD-L1 positieve tumoren dan onder patiënten met PD-L1 negatieve tumoren (HR 0,55; p<0,001).

De onderzoekers concluderen dat PD-L1 positieve tumoren geassocieerd zijn met betere prognose van ICI-behandeld mUC. Maar omdat een substantieel percentage (ongeveer 20%) van patiënten met PD-L1 negatieve tumoren ook respons laat zien is PD-L1 status geen geschikte predictieve biomarker voor selectie van ICI-behandeling voor mUC.

1.Maiorano BA, Di Maio M, Cerbone L et al. Significance of PD-L1 in metastatic urothelial carcinoma treated with immune checkpoint inhibitors. JAMA Network Open 2024;7:e241215

Summary: Systematic review and meta-analysis of 14 studies (5271 patients) found that among patients who received ICIs for metastatic urothelial carcinoma, PD-L1 expression was associated with improved ORR, OS, and PFS, but that PD-L1 expression is unlikely to be useful as a predictive biomarker.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)