Oncologisch onderzoek.nl

Genomen van tumore die deficiënt zijn in DNA mismatch repair (dMMR) hebben hoge microsatellietinstabiliteit (MSI-H) en kunnen grote aantallen mutaties bevatten die koderen voor potentiële neoantigenen. Zulke tumoren hebben een hoge kans immunogeen te zijn, resulterend in opregulatie van immuuncheckpointeiwitten. De multinationale fase 2-studie KEYNOTE-158 evalueerde pembrolizumab voor eerder-behandelde gevorderde niet-colorectale MSI-H/dMMR maligniteiten. In 2019 werd na mediaan 13,4 maanden follow-up de primaire analyse van de studie gepubliceerd, die liet zien dat pembrolizumab klinisch profijt leverde. Dr. Aurelien Marabelle (Institut Gustave Roussy, Villejuif) en collega’s publiceren in Nature Cancer een update van de studie.¹

De 373 geïncludeerde patiënten (27 typen tumoren; meest-voorkomend endometriumcarcinoom, maagcarcinoom, cholangiocarcinoom, en pancreascarcinoom) kregen pembrolizumab 200 mg iedere drie weken gedurende twee jaar of tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. De nu gepubliceerde analyse werd uitgevoerd na mediaan 4,5 jaar follow-up. De overall response rate (primair eindpunt) was 33,8%; de mediane duur van respons was 63,2 maanden; de mediane progressievrije overleving was 4,0 maanden en de mediane overall survival was 19,8 maanden. Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 13% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten gebruik van pembrolizumab voor MSI-H/dMMR tumoren steunen.

1.Marabelle A. O’Malley DM, Hendifar AE et al. Pembrolizumab in microsatellite-instability-high and mismatch-repair-deficient advanced solid tumors: updated results of the KEYNOTE-158 trial. Nature Cancer 2025; epub ahead of print

Summary: Updated results of the multinational phase 2 KEYNOTE-158 trial found activity of pembrolizumab in patients with MSI-H/dMMR advanced solid noncolorectal tumors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Lithium is een van nature in drinkwater voorkomend element. Klinische studies hebben een verlaagd risico van maligniteiten laten zien onder patiënten die lithium krijgen voor bipolaire stoornis. Een retrospectieve cohortstudie heeft de associatie tussen lithium in grondwater (als bron van drinkwater) en het risico van maligniteiten in de algemene bevolking van de Verenigde Staten geïnventariseerd. Dr. Briseis Aschebrook-Kilfoy (The University of Chicago IL) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De cohortstudie includeerde deelnemers aan het All of Us Research Program, zonder geschiedenis van een maligniteit en met informatie over hun woonadres tussen eind mei 2017 en eind juni 2022. De geschatte blootstelling aan lithium werd berekend op basis van gegevens van de US Geological Survey over lithiumconcentraties in 4700 bronnen in de Verenigde Staten. Tijdens mediaan 3,6 jaar follow-up (IQR 3,0-4,6) werden 7573 incidente gevallen van maligniteiten gedetecteerd. Onder de 252.178 geïncludeerde deelnemers (mediane leeftijd 52 jaar; IQR 36-64; 60,1% vrouwen) was hogere blootstelling aan lithium consistent geassocieerd met lager risico van maligniteiten. Vergeleken met het laagste kwintiel van lithium-blootstelling was de HR voor alle maligniteiten 0,49 (95%-bti 0,31-0,78) in het vierde kwintiel en 0,29 (0,15-0,55) in het vijfde kwintiel. Deze associaties werden gevonden voor alle onderzochte typen maligniteiten onder zowel vrouwen als mannen.

De onderzoekers concluderen dat de cohortstudie suggereert dat hogere blootstelling aan lithium in drinkwater geassocieerd was met verlaagd risico van maligniteiten.

1.Luo J, Zheng L, Jin Z et al. Cancer risk and estimated lithium exposure in drinking groundwater in the US. JAMA Network Open 2025;8:e2460854

Summary: A cohort study in the United States found that estimated lithium exposure in drinking groundwater was associated with reduced cancer risk.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met gevorderde HPV-geassocieerde maligniteiten en progressie na eerstelijns systemische behandeling hebben een slechte prognose en slechts beperkte therapeutische opties. Een fase 1-2 studie van het National Cancer Institute (Bethesda MD) heeft de combinatie van het HPV16 vaccin PDS0101, het antibody-drug conjugate PDS01ADC, en het bifunctionele anti-PD-L1/TGF-β bintrafusp alfa geëvalueerd voor gevorderde HPV-geassocieerde maligniteiten. Dr. Charalampos Floudas en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde vijftig patiënten (52% mannen; mediane leeftijd 56 jaar; range 28-80), onder wie veertien (28%) ICI-naïef waren. De patiënten kregen subcutaan PDS0101 1 ml iedere vier weken voor zes doses, en vervolgens twee additionele doses iedere twaalf weken; en subcutaan PDS01ADC 16,8 μg/kg iedere vier weken of 8 μg/kg iedere twee weken; en intraveneus bintrafusp alfa 1200 mg iedere twee weken. Het primaire eindpunt was objective response rate onder ICI-naïeve patiënten.

De mediane follow-up was 37,7 maanden (IQR 30,6-42,0). De ORR onder ICI-naïeve patiënten was 35,7% (95%-bti 12,8-64,9) en de mediane overall survival onder deze patiënten was 42,4 maanden (8,3-NE). Onder de eerder ICI-behandelde patiënten was de ORR 16,7% (95%-bti 6,4-32,8) en de mediane OS 15,8 maanden (9,0-21,3). Onder de 37 patiënten (74%) met HPV16-positieve tumoren was de ORR 62,5% (95%-bti 24,5-91,5) in de ICI-naïeve groep (n=8) en werd de mediane OS niet bereikt. Graad 3 of 4 treatment-related adverse events kwamen voor in 26 patiënten (52%); er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van PDS0101, PDS01ADC, en bintrafusp alfa een acceptabel veiligheidsprofiel had en veelbelovende antitumoractiviteit had onder patiënten met HPV16-positieve maligniteiten, zowel in de ICI-naïeve als de eerder met ICI behandelde groep.

1.Floudas CS, Goswami M, Donahue RN et al. Novel combination immunotherapy and clinical activity in patients with HPV-associated cancers. A nonrandomized clinical trial. JAMA Oncol (2025) 2024.6998

Summary: A phase 1-2 study at the National Cancer Institute (Bethesda, MD) found acceptable safety and promising antitumor activity of a novel combination immunotherapy for HPV-associated cancers.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Platina-gebaseerde definitieve chemoradiotherapie (dCRT) is de standaard-behandeling voor patiënten met niet-resectabel lokaal-gevorderd squameus celcarcinoom van de slokdarm (LA-ESCC) met invasie van de aorta, wervel, of trachea. De behandeling leidt in minder dan een kwart van de patiënten tot complete respons. De multicenter fase 2-studie EPOC1802 in Japan heeft toevoeging gedurende een jaar van atezolizumab na dCRT voor deze patiënten geëvalueerd. Dr. Hideaki Bando (National Cancer Hospital East, Kashiwa) en collega’s publiceren de studie in Nature Cancer.¹


De figuur toont de opzet en de resultaten van de studie. Veertig patiënten van zeven centra, die twee cycli cisplatine plus 5-FU plus 60 Gy radiotherapie hadden gekregen, werden behandeld met ten hoogste zeventien drie-weekse cycli (12 maanden) atezolizumab. De mediane leeftijd was 64 jaar en 82,5% van de patiënten waren mannen. Bevestigde complete respons (primair eindpunt) werd gezien in 42,1% van de eerste 38 achtereenvolgende patiënten (90%-bti 28,5-56,7). De mediane progressievrije overleving was 3,2 maanden met twaalf-maands PFS-percentage 29,6% en de mediane overall survival was 31,0 maanden met twaalf-maands OS-percentage 65,8%. Er waren geen graad 5 treatment-related adverse events.

De onderzoekers concluderen dat atezolizumab monoherapie na dCRT voor LA-ESCC resulteerde in bemoedigend compleet-responspercentage.

1.Bando H, Kumagai S, Kotani D et al. Atezolizumab following definitive chemoradiotherapy in patients with unresectable locally advanced esophageal squamous cell carcinoma – a multicenter phase 2 trial (EPOC1802). Nature Cancer 2025-00918-1

Summary: The multicenter phase 2 EPOC1802 trial in Japan found a promising complete response rate with atezolizumab after definitive chemoradiotherapy for unresectable locally advanced esophageal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met hoog-stadium cutaan squameus celcarcinoom (cSCC) hebben een hoog risico van recidief, metastase, en mortaliteit. Een retrospectieve cohortstudie van Brigham and Women’s Hospital (Boston MA) heeft Mohs chirurgie voor deze patiënten vergeleken met brede lokale excisie (WLE). Prof. Chrysalyne Schmults en collega’s publiceren de studie in JAMA Dermatology.¹

De studie includeerde 216 patiënten die tussen begin 2000 en eind 2019 Mohs chirurgie (n=131) of WLE (n=85) ondergingen voor primair hoog-stadium cSCC. De gemiddelde leeftijd was 73,5 ± 13,3 jaar; 30,1% van de patiënten waren vrouwen. Na inverse probability of treatment weighting waren de baseline kenmerken goed in evenwicht tussen de groepen. De mediane follow-up was 33,1 maanden (IQR 11,3-77,6). De drie-jaars cumulatieve incidenties van alle ongunstige uitkomsten waren slechter in de WLE-groep dan in de Mohs chirurgiegroep, waaronder lokaal recidief (19,8% versus 9,6%; HR 2,33; p=0,001), nodale metastase (17,9% versus 11,0%; HR 1,80; p=0,03), afstandsmetastase (8,4% versus 4,4%; HR 2,10; p=0,06), any recidief (32,0% versus 15,8%; HR 2,38; p<0,001), en ziektespecifiek overlijden (17,5% versus 7,1%; HR 2,74; p=0,001).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met primair hoog-stadium cSCC, Mohs chirurgie vergeleken met WLE geassocieerd was met betere uitkomsten.

1.Wang DM, Vestita M, Murad FG et al. Mohs surgery vs wide local excision in primary high-stage cutaneous squamous cell carcinoma. JAMA Dermatol (2025) 2024.6214

Summary: A retrospective cohort study at Brigham and Women’s Hospital (Boston, MA) found that Mohs surgery was associated with improved outcomes in the treatment of primary high-stage cutaneous squamous cell carcinoma compared with wide local excision.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 1b-studie COSMIC-021 evalueert cabozantinib plus atezolizumab voor gevorderde solide tumoren. Onder de geïncludeerde patiënten zijn vier cohorten met lokaal-gevorderd of metastatisch urotheelcarcinoom: eerstelijns cisplatin-eligible (cis-eligible), eerstelijns cisplatin-ineligible (cis-ineligible), eerder met platina-gebaseerde chemotherapie behandelde, en eerder met immuuncheckpointremmer (ICI)-behandelde patiënten. Dr. Sumanta Pal (City of Hope Comprehensive Cancer Center, Duarte CA) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology de resultaten in deze vier cohorten.¹

Het voorheen ICI-behandeld cohort telde 31 patiënten; de drie andere cohorten elk 30 patiënten. De patiënten kregen oraal cabozantinib 40 mg eens per dag en intraveneus atezolizumab 1200 mg eens per drie weken. De figuur toont de respons op de behandeling. De objective response rate was 30% (95%-bti 15-49) in het cis-eligible cohort, 20% (8-39) in het cis-ineligible cohort), 27% (12-46) in het voorheen-chemotherapie cohort, en 10% (2-26) ib het voorheen-ICI cohort, met mediane progressievrije overleving 5,5 (1,6-11,6), respectievelijk 5,6 (3,1-11,1), 5,4 (1,6-7,6), en 3,0 (1,8-5,5) maanden. Graad 3 of 4 treatment-related adverse events werden gerapporteerd door 43%, 67%, 57%, en 45% van de patiënten in de vier cohorten, en discontinuering van de behandeling vanwege TRAEs door 17% respectievelijk 13%, 3%, en 19%. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van cabozantinib en atezolizumab werkzaam was voor gevorderd urotheelcarcinoom, met matige werkzaamheid onder patiënten die eerder ICI hadden gekregen.

1.Pal SK, Loriot Y, Necchi A et al. COSMIC-021 phase 1b study of cabozantinib plus atezolizumab: results from the locally advanced or metastatic urothelial carcinoma cohorts. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 1b COSMIC-021 trial found that the combination of cabozantinib plus atezolizumab exhibited clinical activity in advanced urothelial carcinoma that is cisplatin-eligible, cisplatin-ineligible, or previously treated with platinum-containing chemotherapy, whereas clinical activity was modest among patients previously treated with ICIs.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Idecabtagene vicleucel (ide-cel) en ciltacabtagene autoleucel (cilta-cel) zijn twee BCMA-gerichte CAR T-celbehandelingen met aanzienlijke werkzaamheid voor recidiverend of refractair multipel myeloom (RRMM). Een retrospectieve analyse van patiëntendossiers van negentien centra (aangesloten bij het US Multiple Myeloma Immunotherapy Consortium) heeft ide-cel en cilta-cel vergeleken in termen van veiligheid en werkzaamheid. Dr. Doris Hansen (Moffitt Cancer Institute, Tampa FL) en collega’s publiceren de vergelijking in het Journal of Clinical Oncology.¹

De analyse includeerde 641 RRMM-patiënten die leukaferese ondergingen, onder wie 586 behandeld werden met ide-cel (n=350) of ciltacel (n=236); de mediane follow-up was 12,6 respectievelijk 13,0 maanden. Na inverse probability of treatment weighting waren de patiëntenkenmerken goed in evenwicht tussen beide groepen. Cilta-cel was geassocieerd met hogere waarschijnlijkheid van graad 3 of hoger cytokine release syndrome (OR 6,80; 95%-bti 2,28-20,33), infecties (2,03; 1,41-2,92), tweede primaire maligniteiten (1,77; 0,89-3,56), en late neurotoxiciteit (20,07; 4,46-90,20). Cita-cel was ook geassocieerd met betere respons op behandeling (complete respons of beter OR 2,42; 95%-bti 1,63-3,60), langere progressievrije overleving (HR 0,48; 0,36-0,63), en langere overall survival (0,67; 0,46-0,97). Er waren geen associaties tussen therapiekeuze en ICANS, alle graden CRS, ernstige cytopenie op dagen 30 en 90, of nonrelapse mortaliteit. Er waren consistente resultaten met beperking van de analyses in het ide-cel cohort tot patiënten die werden behandeld in de periode van goedkeuring voor cilta-cel.

De onderzoekers concluderen dat cilta-cel superieure werkzaamheid en overlevingsuitkomsten had vergeleken met ide-cel, met eveneens hogere incidentie van sommige toxiciteiten.

1.Hansen DK, Peres LC, Dima D et al. Comparison of standard-of-care idecabtagene vicleucel and ciltacabtagene autoleucel in relapsed/refractory multiple myeloma. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Chart review of RRMM patients of 19 centers found that cilta-cel demonstrated superior efficacy and survival, with higher incidence of certain toxicities, compared with ide-cel.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Acute pulmonaire embolie (PE) is een belangrijke oorzaak van morbiditeit en mortaliteit onder patiënten met maligniteiten. Een retrospectieve cohortstudie op basis van gegevens in de database van het Centers for Disease Control and Prevention Wide-Ranging Online Data for Epidemiologic Research Data for Epidemiological Research heeft trends in PE-gerelateerde mortaliteit onder patiënten met maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Gregory Piazza (Brigham and Women’s Hospital, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde 27.280.194 patiënten in de leeftijd van 15 jaar of ouder met een diagnose van een maligniteit tussen begin 2011 en eind 2020. De figuur laat zien dat de age-adjusted mortality rate voor PE-gerelateerde mortaliteit toename (average annual percentage change 2,5% (p=0,001) zonder verschil tussen de geslachten (p for parallelism 0,38). De AAMR nam toe onder patiënten in de leeftijd van 15 tot 65 jaar, non-Hispanic en non-Latinx White patiënten, non-Hispanic en non-Latinx Black of Afrikaans-Amerikaanse patiënten, Hispanic en Latinx patiënten, en inwoners van zuidelijke staten in de VS. In dezelfde periode nam de leeftijds-gecorrigeerde incidentie van maligniteiten en daarmee samenhangende mortaliteit af.

De onderzoekers concluderen dat ondanks afname in de met maligniteiten samenhangende mortaliteit, leeftijds-gecorrigeerde PE-gerelateerde mortaliteit onder patiënten met maligniteiten in het afgelopen decennium toe is genomen.

1.Zuin M, Nohria A, Henkin S et al. Pulmonary embolism-related mortality in patients with cancer. JAMA Network Open 2025;8:e2460315

Summary: A retrospective cohort study found that despite decreases in cancer-related mortality rate, age-adjusted pulmonary embolism-related mortality in US cancer patients with cancer increased over the last decade.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)