Oncologisch onderzoek.nl

Tarlatamab is versneld goedgekeurd voor behandeling van eerder-behandeld kleincellig longcarcinoom (SCLC). De multinationale fase 3-studie DeLLphi-304 heeft tarlatamab als tweedelijns behandeling vergeleken met chemotherapie na progressie van SCLC tijdens of na eerstelijns platina-gebaseerde chemotherapie. Prof. Charles Rudin (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s presenteren een interimanalyse van de studie op de Annual Meeting van ASCO in Chicago en publiceren de resultaten in The New England Journal of Medicine.¹

DeLLphi-304 includeerde 509 SCLC-patiënten die na progessie werden gerandomiseerd naar tweedelijns tarlatamab (n=254) of chemotherapie (keus uit topotecan, lurbinectedine, of amrubicine; n=255). Het primaire eindpunt was overall survival. De figuur laat zien dat tarlatamab resulteerde in significant langere OS dan chemotherapie (mediaan 13,6 maanden versus 8,3 maanden; HR 0,60; p<0,0001). Tarlatamab resulteerde ook in significant betere uitkomsten voor progressievrije overleving en ziekte-gerelateerde dyspnoe en hoest. De incidentie van graad 3 of hoger adverse events was lager met tarlatamab dan met chemotherapie (54% versus 80%); dit was ook het geval voor de incidentie van AEs die resulteerden in discontinuering (5% versus 12%).

De onderzoekers concluderen dat onder SCLC patiënten met progressie tijdens of na eerstelijns platina-gebaseerde chemotherapie, tarlatamab resulteerde in langere OS dan chemotherapie.

1.Mountzios G, Sun L, Cho BC et al. Tarlatamab in small-cell lung cancer after platinum-based chemotherapy. N Engl J Med 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 DeLLphi-304 trial found that treatment with tarlatamab led to longer overall survival than chemotherapy among patients with small-cell lung cancer whose disease had progressed during of after platinum-based chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mutatie in ESR1 is het meest-frequente mechanisme van verworven resistentie van gevorderd mammacarcinoom tegen behandeling met een aromataseremmer plus CDK4/6-remmer. Camizestrant is een volgende-generatie selective estrogen receptor degrader en een ER-antagonist. De multinationale gerandomiseerde SERENA-6 studie heeft camizestrant voor nieuw-ontstaan ESR1-mutatie in deze setting geëvalueerd. Prof. François-Clément Bidard (Institut Curie, Parijs) en collega’s presenteren een interimanalyse van de studie op de Annual Meeting van ASCO en publiceren de resultaten in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde patiënten met gevorderd ER-positief HER2 –negatief gevorderd mammacarcinoom (ER+ HER2- aBC) die eerstelijns therapie met aromataseremmer (AI) plus CDK4/6-remmer kregen. Vanaf zes maanden op deze behandeling werden de patiënten (n=3256) iedere twee of drie maanden getest op ESR1-mutaties in circulerend tumor DNA (ctDNA). Patiënten met een dergelijke mutatie (n=315), maar nog geen radiologische progressie, werden 1:1 gerandomiseerd naar camizestrant (75 mg eenmaal daags) met voortzetting van de CDK4/6-remmer plus placebo in plaats van de AI-remmer (n=157) of voortzetting van de AI plus CDK4/6 remmer plus placebo in plaats van camizestrant (n=158). Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde progressievrije overleving.

De mediane duur van follow-up op het moment van de interimanalyse was 12,6 maanden. De mediane PFS was 16,0 maanden in de camizestrantgroep en 9,2 maanden in de AI-groep (HR 0,44; p<0,0001). De mediane tijd tot verslechtering van patiënt-gerapporteerde global health status/quality of life was 23,0 maanden in de camizestrantgroep en 6,4 maanden in de AI-groep. De frequentie van discontinuering vanwege bijwerkingen was 1,3% in de camizestrantgroep en 1,9% in de AI-groep.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten die een ESR1-mutatie ontwikkelden tijdens eerstelijns AI plus CDK4/6-remmer voor ER+ HER2- aBC, switchen van AI naar camizestrant met voorzetting van de CDK4/6-remmer resulteerde in significant langere PFS dan voortzetting van AI plus CDK4/6-remmer.

1.Bidard F-C, Mayer EL, Park YH et al. First-line camizestrant for emerging ESR1-mutated advanced breast cancer. N Engl J Med 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational randomized SERENA-6 trial found that among patients with ER+ HER2- aBC and an emerging ESR1 mutation during first-line aromatase inhibitor plus CDK4/6 inhibitor, switching to camizestrant with continuation of the CDK4/6-inhibitor was associated with significantly longer PFS compared with continuation of aromatase inhibitor plus CDK4/6-inhibitor.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Tumor treating fields (TTF) gebruikt alternerende electrische velden voor het verstoren van de proliferatie van magnetische velden. De multinationale fase 3-studie PANOVA-3 evalueerde toevoegen van TTF aan chemotherapie (gemcitabine en nab-paclitaxel) voor nieuw-gediagnostiseerd niet-resectabel lokaal-gevorderd pancreas adenocarcinoom (LA-PAC). Dr. Hani Babiker (Mayo Clinic, Jacksonville FL) en collega’s presenteren de studie op de Annual Meeting van ASCO in Chicago en publiceren de resultaten in het Journal of Clinical Oncology.¹

PANOVA-3 includeerde 571 LA-PAC patiënten die vier-weekse cycli kregen van gemcitabine en nab-paclitaxel op dagen één, acht, en vijftien, met (n=285) of zonder (n=286) TTF. Het primaire eindpunt was overall survival. De figuur laat zien dat de mediane OS 16,2 maanden was in de TTF-groep versus 14,2 maanden in de controlegroep (HR 0,82; p=0.039). Toevoegen van TTF aan chemotherapie resulteerde niet in significante verbetering van progressievrije overleving of overall response rate, maar wel met significante verlenging van de pijnvrije overleving (mediaan 15,2 maanden versus 9,1 maanden; HR 0,74; p=0,027) en van de afstands-PFS (mediaan 13,9 maanden versus 11,5 maanden; HR 0,74; p=0,022). Cutane adverse events met TTF werden gerapporteerd voor 76,3% van de patiënten, maar waren vooral mild en matig, met graad 3 AE in 7,7% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van TTF aan chemotherapie voor niet-resectabel LA-PAC geassocieerde was met verbetering van OS, pijnvrije overleving, en afstands-PFS.

1.Babiker HM, Picozzi V, Chandana SR et al. Tumor Treating Fields with gemcitabine and nab-paclitaxel for locally advanced pancreatic adenocarcinoma: randomized, open-label, pivotal phase III PANOVA-3 study. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 PANOVA-3 trial found that addition of Tumor Treating Fields to chemotherapy for unresectable locally advanced pancreatic adenocarcinoma was associated with improved OS, pain-free survival, and distant PFS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is hoge expressie van claudine-18.2 isovorm 2 (CLDN18.2) in maligniteiten van maag en slokdarm-maagovergang (G/GEJ-carcinoom). Satricabtagene autoleucel (satri-cel) is een autoge CLDN18.2-specifieke CAR T-celtherapie, met veelbelovende activiteit voor gevorderd G/GEJ-carcinoom in fase 1-studies. De gerandomiseerde fase 2 studie CT041-ST-01, in 24 centra in China, heeft satri-cel vergeleken met therapie naar keus van de behandelaar (TPC) voor gevorderd G/GEJ-carcinoom. Prof. Lin Shen (Peking University Cancer Hospital & Institute, Beijing) en collega’s presenteren de studie op de Annual Meeting van ASCO in Chicago en publiceren de studie in The Lancet.¹


De studie includeerde 156 patiënten met CLDN18.2-positief gevorderd G/GEJ-carcinoom, die tenminste twee eerdere lijnen systemische therapie hadden gekregen. De patiënten werden 2:1 gerandomiseerd naar satri-cel (n=104) of TPC (n=52). Patiënten in de satri-cel groep kregen ten hoogste drie infusies met dosering 250 x 10⁶ cellen. De mediane follow-up voor progressievrije overleving (primair eindpunt) was 9,07 maanden in de satri-celgroep en 3,45 maanden in de TPC-groep. De mediane PFS was 3,25 maanden in de satri-celgroep en 1,77 maanden in de TPC-groep (HR 0,37; p<0,0001). Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 99% van de patiënten in de satri-celgroep en 63% van de patiënten in de TPC-groep. Cytokine release syndrome werd gezien in 95% van de patiënten in de satri-celgroep.

De onderzoekers concluderen dat in deze eerste gerandomiseerde gecontroleerde studie van CAR T-cel therapie voor solide tumoren, satri-cel resulteerde in significante verbetering van de PFS vergeleken met TPC, met een manageable veiligheidsprofiel voor CLDN18.2-positief gevorderd G/GEJ-carcinoom.

1.Qi C, Liu C, Peng Z et al. Claudin-18 isoform 2-specific CAR T-cell therapy (satri-cel) versus treatment of physician’s choice for previously treated advanced gastric or gastro-oesophageal junction cancer (CT041-ST-01): a randomised, open-label, phase 2 trial. Lancet 2025; epub ahead of print

Summary: A multicenter randomized phase 2 trial in China found improved PFS with the CAR T-cell therapy satri-cel versus treatment of physician’s choice in patients with CLDN18.2-positive advanced G/GEJ cancer, with a manageable safety profile. This was the first randomized controlled trial of CAR T-cell therapy in solid tumors globally.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De versnelde-goedkeuringroute maakt het mogelijk dat de FDA middelen voor ernstige aandoeningen goedkeurt op basis van veelbelovende surrogaat-uitkomsten, op voorwaarde van latere bevestigende studies. Als volgend onderzoek een ongunstig profijt-risicoprofiel laat zien kan de indicatie worden teruggetrokken. Een retrospectieve studie heeft factoren geïnventariseerd die geassocieerd zijn met intrekken van goedkeurig voor versneld toegelaten middelen voor maligniteiten. Dr. Ariadna Tibau (Brigham and Women’s Hospital, Boston MA) en collega’s presenteren de studie op de Annual Meeting van ASCO in Chicago en publiceren de studie in eClinicalMedicine.¹


De studie includeerde 167 tussen begin 1992 en eind 2022 versneld goedgekeurde indicaties voor 133 anticancer drugs. Per augustus 2024 hadden 102 van deze indicaties (61%) reguliere goedkeuring gekregen, waren 31 (19%) teruggetrokken, en 34 (20%) nog steeds versneld goedgekeurd. Van de 83 in aanmerking komende indicaties kregen 46 (55%) Breakthrough Therapy designation. Onder de 133 indicaties die hetzij gewone goedkeuring hadden gekregen of waren teruggetrokken waren er 112 (84%) die berustten op een studie met responspercentage als primair eindpunt en 86 (66%) op een studie met laag klinisch profijt op de ESMO Clinical Benefit Scale (C/≤2). In multivariate analyse waren Breakthrough Therapy designation (OR 0,26; p=0,01) en indicaties voor genoom-gerichte therapie (OR 0,26; p=0,02) geassocieerd met lagere terugtrekkingspercentages en lage ESMO-MCBS-score (OR 4,63; p=0,008) met hogere terugtrekkingspercentages.

De onderzoekers concluderen dat versneld goedgekeurde indicaties op basis van vroege data die beperkt klinisch profijt suggereren hogere terugtrekkingspercentages hadden terwijl indicaties met Breakthrough Therapy designatie en genoom-gerichte mechanismen hogere waarschijnlijkheid hadden het klinisch profijt te valideren en reguliere goedkeuring te verkrijgen.

1.Tibau A, Scheffer Cliff ER, Romano A et al. Predictors of withdrawal of anticancer drug indications granted accelerated approval: a retrospective cohort study. eClinMed 2025-103088

Summary: A retrospective study of anticancer drug indications accelerated approval bij the FDA found that indications based on early data suggesting limited clinical benefit tend to have higher withdrawal rates, whereas therapies with Breakthrough Therapy designation and genome-targeted mechanisms are more likely to validate clinical benefits and achieve regular approval.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan meer effectieve therapie voor patiënten met gevorderd cutaan squameus celcarcinoom (cSCC). De multicenter gerandomiseerde fase 2-studie A091802 in de Verenigde Staten evalueerde toevoegen van cetuximab aan avelumab voor gevorderd cSCC. Dr. Dan Zandberg (University of Pittsburgh, PA) en collega’s presenteren de studie of de Annual Meeting van ASCO in Chicago en publiceren de resultaten in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 57 evalueerbare patiënten met gevorderd cSCC (mediane leeftijd 72 jaar; 75,4% PD-L1+, 84,2% hoofd/hals-origine, 47,4% met afstandsmetastase). De patiënten werden gerandomiseerd naar avelumab plus cetuximab (n=29) of avelumab monotherapie (n=28). Crossover van avelumab monotherapie naar de combinatie bij progressie was toegestaan. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. Panel A laat zien dat de mediane PFS 11,1 maanden was met avelumab plus cetuximab versus 3,0 maanden met alleen avelumab (HR 0,48; p=0,018) en panel B laat zien dat onder de negen patiënten die na progressie in de monotherapiegroep overgingen naar de combinatie de mediane PFS na crossover 11,3 maanden was. De bevestigde objective response rate was 27,6% met de combinatie en 21,4% met avelumab. Graad 3 treatment-related adverse events werden gezien in 48,3% van de patiënten met de combinatie en 21,5% van de patiënten met alleen avelumab.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van cetuximab aan avelumab monotherapie resulteerde in significant verbetering van de PFS onder patiënten met gevorderd cSCC.

1.Zandberg DP, Allred JB, Rosenberg AJ et al. Phase II (Alliance A091802) randomized trial of avelumab plus cetuximab versus avelumab alone in advanced cutaneous squamous cell carcinoma. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: A multicenter randomized phase 2 trial in the USA found that among patients with advanced cutaneous squamous cell carcinoma, avelumab plus cetuximab significantly improved progression-free survival versus avelumab alone.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 3-studie INAVO120 randomiseerde patiënten met PIK3CA-gemuteerd HR-positief HER2-negatief lokaal-gevorderd of metastatisch mammacarcinoom, met progressie tijdens of binnen twaalf maanden na voltooiing van adjuvante endocriene therapie, naar inavolisib plus palbociclib-fulvestrant of placebo plus palbociclib-fulvestrant. In 2024 is gepubliceerd dat de progressievrije overleving significant langer was in de inavolisibgroep dan in de placebogroep. Dr. Komal Jhaveri en collega’s presenteren overall survival resultaten van de studie op de Annual Meeting van ASCO in Chicago en publiceren deze resultaten in The New England Journal of Medicine.¹


De inavolisibgroep telde 161 patiënten en de placebogroep 164. De mediane duur van follow-up in beide groepen was 34,2 respectievelijk 32,3 maanden. De figuur laat zien dat de mediane OS 34,0 maanden was in de inavolisibgroep en 27,0 maanden in de placebogroep (HR 0,67; p=0,02). Objectieve respons werd gezien in 62,7% versus 28,0% (p<0,001). Adverse events leidden tot discontinuering van inavolisib in 6,8% van de patiënten en van placebo in 0,6%. De incidentie van hyperglycemie, stomatitis, gastroïntestinale toxiciteit, en oculaire toxiciteit was hoger met inavolisib dan met placebo.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van inavolisib aan palbociclib-fulvestrant in deze setting resulteerde in betere oncologische uitkomsten en hogere adverse events.

1.Jhaveri KL, Im S-A, Saura C et al. Overall survival with inavolisib in PIK3CA-mutated advanced breast cancer. N Engl J Med 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational pahse 3 INAVO120 trial found that among patients with PIK3CA-mutated HR-positive, HER2-negative locally advanced or metastatic breast cancer who had relapse during or within 12 months after completion of adjuvant endocrine therapy, inavolisib plus palbociclib-fulvestrant resulted in significantly longer overall survival than did placebo plus palbociclib-fulvestrant.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Op basis van resultaten van fase 2-studies is trastuzumab deruxtecan (T-DXd) goedgekeurd als tweedelijns behandeling voor patiënten met HER2-positief metastatisch carcinoom van maag of slokdarm-maagovergang (mG/GEJ-carcinoom) die eerder trastuzumab-gebaseerde chemotherapie hebben gekregen. Ramuricumab plus paclitaxel is ook een standaard tweedelijns optie voor mG/GEJ-carcinoom ongeacht HER2-status. De multinationale fase 3-studie DESTINY-Gastric04 heeft beide behandelingen vergeleken. Dr. Kohei Shitara (National Cancer Center Hospital East, Chiba Japan) en collega’s presenteren de studie op de Annual Meeting van ASCO in Chicago en publiceren de resultaten in The New England Journal of Medicine.¹

DESTINY-Gastric04 includeerde 494 patiënten met HER2-positief mG/GEJ-carcinoom en progressie op trastuzumab-gebaseerde therapie. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar tweedelijns T-DXd of ramucirimab plus paclitaxel. Het primaire eindpunt was overall survival. De mediane OS was 14,7 maanden met T-DXd versus 11,4 maanden met ramucirumab-paclitaxel (HR 0,70; 95%-bti 0,55-0,90). T-DXd resulteerde ook in betere progressievrije overleving (HR 0,74; 95%-bti 0,59-0,92) en bevestigde objectieve respons (in 44,3% versus 29,1%). De incidentie van treatment-related adverse events was 93,4% versus 91,4% en de incidentie van graad 3 of hoger TRAEs was 50,0% versus 54,1%. Interstitiële longziekte en pneumonitis in de T-DXd groep (13,9%) was voornamelijk laaggradig met slechts één geval van graad 3.

De onderzoekers concluderen dat tweedelijns T-DXd resulteerde in langere OS dan ramucirumab-paclitaxel onder patiënten met HER2-positief mG/GEJ-carcinoom. Er was een hoge incidentie van TRAEs in beide groepen.

1.Shitara K, Van Cutsem E, Gümüş M et al. Trastuzumab deruxtecan or ramucirumab plus paclitaxel in gastric cancer. N Engl J Med 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 DESTINY-Gastric04 trial found that in HER2-positive metastatic gastric cancer, second-line trastuzumab deruxtecan led to longer survival and better response than ramucirumab plus paclitaxel. Adverse events were common in both groups.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)