Oncologisch onderzoek.nl

Er is geen duidelijkheid over de associaties tussen reproductiefactoren en het risico van het ontwikkelen van contralateraal mammacarcinoom (CBC). Een retrospectieve studie door The California Breast Cancer Survivorship Consortium heeft deze associaties geïnventariseerd. Prof. Esther John (Stanford University en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

De studie includeerde 8045 vrouwen met stadium I tot en met III eerste invasief mammacarcinoom (FBC) gediagnostiseerd tussen begin 1994 en eind 2009. CBC werd gediagnosisteerd in 532 van deze vrouwen. De figuur laat zien dat alleen onder vrouwen jonger dan 50 jaar bij de diagnose FBC het CBC-risico geassocieerd was met reproductiefactoren (nulliparous versus parous, 2 versus 1 full term pregnancies, 3 of meer versus 1 FTPs), terwijl onder vrouwen die ouder waren bij de diagnose FBC deze factoren geen impact hadden op het CBC-risico. Onder jongere overlevers van HR-negatief FBC was hoger CBC-risico geassocieerd met langere duur van borstvoeding


De onderzoekers concluderen dat jongere overlevers van FBC die nulliparous zijn of een FTP hebben gehad minder dat tien jaar voorafgaand aan de FBC-diagnose kunnen profiteren van meer frequente surveillance screening.

1.John EM, Koo J, Keegan TH et al. Reproductive factors and risk of contralateral breast cancer by age and hormone receptor status: the California Breast Cancer Survivorship Consortium. Int J Cancer 2025.70089

Summary: A retrospective cohort study by The California Breast Cancer Survivorship Consortium investigated the association of reproductive factors with risk of contralateral breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de optimale behandeling van patiënten met chemo-refractaire metastatische gastro-intestinale maligniteiten. De Epitopes-CRC01 studie van de Université de Franche Comté (Besançon) heeft multimodale metronome chemotherapie (MC) met continu toegediende lage doseringen van capecitabine, cyclofosfamide, en aspirine voor deze patiënten geëvalueerd. Prof. Christophe Borg en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

De studie includeerde 77 zwaar-voorbehandelde patiënten. Voor aanvang van de MC-behandeling stonden de patiënten plasmamonsters af en werden perifeer-bloed mononucleaire cellen verzameld. MC resulteerde niet in nieuwe veiligheidssignalen. De mediane progressievrije overleving was 2,8 maanden (95%-bti 2,4-3,0). De 28 patiënten met PFS langer dan 3,0 maanden werden gedefinieerd als responders, onder wie 15 patiënten met PFS langer dan 6,0 maanden. Levermetastasen waren aanwezig in 69,4% van de nonresponders versus 28,6% van de responders (p<0,001). De responders hadden verhoogde PD1-expressie op CD4 en CD8 T-cellen (p=0,025). De groep met baseline Ang2-Low/CXCL14-High had langere PFS (p=0,019).

De onderzoekers concluderen dat multimodale MC werkzaam was in patiënten met chemo-refractaire metastatische maligniteiten, met levermetastasen, baseline plasmaniveaus van Ang2 en CXCL14, en inductie van PD1 op T-cellen als mogelijke biomarkers voor werkzaamheid (visual abstract).

1.Spehner L, Bouard A, El Kaddissi A et al. Clinical and biological determinants of multimodal metronomic chemotherapy efficacy in chemo-refractory gastrointestinal cancers. Int J Cancer 2025.70095

Summary: The Epitopes-CRC01 study at the Université de Franche Comté (Besançon) found that multimodal metronomic chemotherapy was active without new safety signals among patients with heavily pretreated metastatic gastrointestinal cancers.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Trastuzumab deruxtecan (T-DXd) is een nieuwe standaard-behandeling voor HER2-positief metastatisch mammacarcinoom. Deze behandeling kan resulteren in specifieke adverse events die de kwaliteit van leven kunnen beïnvloeden. De gerandomiseerde PRO-DUCE studie, in 38 centra in Japan, heeft de QOL-impact van het monitoren van electronische patiënt-gerapporteerde uitkomsten en vitale functies tijdens de behandeling geëvalueerd. Dr. Yuichiro Kikawa (Kansai Medische Universiteit, Hirakata) en collega’s publicerende studie in JAMA Network Open.¹

PRO-DUCE includeerde 111 vrouwen met HER2-positief mBC (gemiddelde leeftijd 57,1 ± 11,0 jaar) die 1:1 werden gerandomiseerd een monitoring-groep (n=56) die vanaf het begin van de T-DXd behandeling wekelijks via smartphone of tablet gegevens over symptomen, dagelijkse lichaamstemperatuur, en percutane zuurstofsaturatie rapporteerden waarna behandelaars bij overschrijding van drempels gealerteerd werden, of naar gebruikelijke zorg (UC; n=55). Het primaire eindpunt was verandering vanaf baseline tot week 24 van EORTC-QLQ-C30. De figuur laat zien dat de score na 24 weken niet significant veranderd was in de monitoring-groep en verslechterd was in de UC-groep. Betere scores met monitoring dan met UC werden gezien voor rol, cognitief, en sociaal functioneren. Ook scores voor vermoeidheid waren beter in de monitoring-groep; de verschillen voor misselijkheid en braken waren niet significant. Er waren geen verschillen tussen de groepen voor overlevingsuitkomsten.

De onderzoekers concluderen dat monitoring van ePROs en vitale functies tijdens T-DXd-therapie voor HER2-positief mBC kan resulteren in betere kwaliteit van leven.

1.Kikawa Y, Uemara Y, Taira T et al. Electronic patient-reported outcomes with vital sign monitoring during trastuzumab deruxtecan therapy. The PRO-DUCE randomized clinical trial. JAMA Network Open 2025;8:e2527403

Summary: The multicenter randomized PRO-DUCE trial in Japan found that electronic monitoring of symptoms and vital signs was associated with improved of quality of life among patients receiving trastuzumab deruxtecan for HER2-positive metastatic breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Women living with HIV (WLWH) hebben verhoogd risico van cervixcarcinoom. Het is niet bekend of uitkomsten van cervixcarcinoom onder WLWH in het huidige tijdperk van highly active antiretroviral therapy (HAART) verschillen van die van women living without HIV (WWH). Een retrospectieve multicenterstudie in de Verenigde Staten heeft deze uitkomsten geïnventariseerd. Dr. Alison Yoder (MD Anderson Cancer Center, Houston TX( en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹




De studie includeerde 62 WLWH met bekende HIV-status voorafgaand aan of tijdens de diagnose cervixcarcinoom en 172 gematchte WWH met cervixcarcinoom . Adherentie aan HAART in de WLWH-groep werd bepaald aan de hand van patiëntendossiers. De adherente groep (WLWH-A) bestond uit 24 vrouwen, terwijl de niet-adherente groep (WLWH-N) 38 vrouwen telde. De mediane duur van follow-up van het gehele cohort was 47 maanden (IQR 39-55). De meeste patiënten hadden stadium III ziekte (51%), en 50% ondergingen chemoradiotherapie. De figuur laat de uitkomsten zien. Er was geen verschil tussen de groepen voor de eindpunten lokale controle en afstandsmetastasevrije overleving. Ziektevrije overleving en overall survival waren niet significant verschillend tussen de groepen WWH en WLWH-A, en waren significant slechter in de groep WLWH-N.

De onderzoekers concluderen dat in het tijdperk van HAART, WLWH met een diagnose cervixcarcinoom curatieve behandeling volgens standaard richtlijnen dienen te krijgen, met aanbeveling van adherentie aan HAART.

1.Yoder AK. Thomas RJ, Huang A et al. Cervical cancer outcomes in women with HIV in the age of antiretroviral therapy. JAMA Network Open 2025;8:e2527389

Summary: A multicenter retrospective study in the USA found no statistically significant differences in outcome of cervical cancer between women living with HIV (WLWH) who were adherent to highly active antiretroviral therapy and women without HIV, whereas WLWH not adherent to HAART had worse outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Cadonilimab is een op PD-1 en CTLA-4 gericht bispecifiek antilichaam. Een fase 2-studie van Sun Yat-sen Universiteit (Guangzhou, China) heeft de neoadjuvante combinatie van cadonilimab en chemotherapie geëvalueerd onder patiënten met resectabel lokaal-gevorderd squameus celcarcinoom van hoofd en hals (LA-HNSCC). Prof. Xuekui Liu en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

Tussen begin juli 2023 en eind december 2023 includeerde de studie 30 patiënten (mediane leeftijd 55 jaar; range 26-69; 90% mannen). De patiënten kregen drie neoadjuvante cycli van cadonilimab 10 mg/kg plus docetaxel 75 mg/m² en cisplatine 60 mg/m² iedere drie weken. Het primaire eindpunt was objective response rate. De ORR bedroeg 83,3%, met disease control rate 100%. Majeure pathologische respons werd gezien in 76,6% en pathologisch complete respons in 50%. Alle patiënten hadden treatment-related adverse events, met graad 3 TRAEs in zeven patiënten (23,3%). Op het moemnt van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse, dertien maanden na inclusie van de laatste patiënt, waren gegevens voor progressievrije overleving en overall survival nog niet matuur.

De onderzoekers concluderen dat neoadjuvant cadonilimab plus chemotherapie resulteerde in gunstige ORR en MPR onder patiënten met LA-HNSCC, met manageable toxiciteit.

1.Cao F, Li Y, Fang Q et al. Cadonilimab (a PD-1/CTLA-4 bispecific antibody) plus neoadjuvat chemotherapy in locally advanced head and neck squamous cell carcinoma: a phase II clinical trial. Clin Cancer Res 2025-1445

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Fumaraathydratase-deficiënt gevorderd niercelcarcinoom (FH-deficiënt aRCC) is een letale ziekte met slechts beperkte therapeutisch opties. Een multicenter fase 2-studie in China heeft de combinatie van sintilimab en axitinib geëvalueerd voor niet-eerder behandeld FH-deficiënt aRCC. Prof. Hao Zeng (Sichuan Universiteit) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie, uitgevoerd in acht centra in China, includeerde patiënten met een ECOG performance status 2 of beter. De patiënten kregen intraveneus sintilimab 200 mg iedere drie weken plus oraal axitinib tweemaal per dag, tot progressie van de ziekte of niet-acceptabele toxiciteit. Primaire eindpunten waren objective response rate en progressievrije overleving.

De mediane leeftijd van de 41 geïncludeerde patiënten was 36 jaar (range 18-75); 24% waren vrouwen. De mediane duur van follow-up was 26,0 maanden (range 0,7-41,6). De ORR was 56% (95%-bti 40-72); de mediane duur van respons werd niet bereikt (23,3-NR); de disease control rate was 73%. De mediane PFS was 19,8 maanden (95%-bti 10,9-NR). Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor dertien patiënten (32%).

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van sintilimab en axitinib resulteerde in bemoedigende ORR en PFS met manageable veiligheid onder patiënten met niet-eerder behandeld FH-deficiënt aRCC.

1.Zhang X, Liu H, Liang J et al. Sintilimab plus axitinib for advanced fumarate hydratase-deficient renal cell carcinoma. A phase 2 nonrandomized clinical trial. JAMA Oncol 2025.2497

Summary: A multicenter phase 2 trial in China found encouraging ORR and PFS with manageable safety of the combination of sintilimab and axitinib among patients with previously untreated FH-deficient advanced renal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Desmoplastisch melanoom heeft een hoge tumormutatiebelasting, hetgeen zou kunnen resulteren in hoge responsepercentages op anti-PD-1 therapie. De multicenter fase 2-studie SWOG S1512 evalueerde pembrolizumab monotherapie voor desmoplastisch melanoom in twe cohorten. Dr. Kari Kendra (Ohio State University, Columbus) en collega’s publiceren in Nature Medicine resultaten in cohort B, dat patiënten met niet-resectabele ziekte includeerde.¹

De 27 patiënten in het cohort kregen intraveneus pembrolizumab 200 mg iedere drie weken gedurende ten hoogste twee jaar. Het primair eindpunt was het percentage patiënten met complete respons. De complete response rate was 37% (95%-bti 19-58) en de objective response rate was 89% (71-98). De figuur laat zien dat de drie-jaars percentages voor progressievrije overleving, overall survival, melanoom-specifieke progressievrije overleving, en melanoom-specifieke overleving 72% respectievelijk 84%, 84%, en 96% bedroegen. Tien patiënten (37%) hadden graad 3 of 4 adverse events, en negen patiënten (33%) discontinueerden pembrolizumab wegens AEs.

De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab monotherapie resulteerde in veelbelovende respons- en overlevingsuitkomsten onder patiënten met desmoplastisch melanoom, maar ook in relatief hoge frequentie van toxiciteiten.

1.Kendra KL, Bellasea SL, Eroglu Z et al. Anti-PD-1 therapy in unresectable desmoplastic melanoma: the phase 2 SWOG S1512 trial. Nature Med 2025-03875-5

Summary: The multicenter phase 2 SWOG S1512 cohort B in the USA found promising response and survival outcomes but also high toxicity rates with pembrolizumab monotherapy for unresectable desmoplastic melanoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De meeste patiënten met metastatisch mammacarcinoom (mBC) komen in aanmerking voor behandeling met trastuzumab deruxtecan (T-DXd). De optimale behandeling na T-DXd is niet duidelijk. Een analyse van een electonische patiëntendatabase in de Verenigde Staten heeft uitkomsten met volgende regimes geïnventariseerd. Dr. Paolo Tarantino (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in het Journal of the National Cancer Institute.¹

In de database identificeerden de onderzoekers 793 patiënten die tussen december 2019 en oktober 2023 behandeling met T-DXd begonnen en vervolgens een andere behandeling kregen. De post-T-DXd behandelingsuitkomsten liepen significant uiteen voor verschillende subtypen, met mediane real-world progressievrije overleving 4,6 maanden voor HER2-positief mBC vergeleken met 3,4 maanden voor HR-positief/HER2-negatief mBC, en 2,8 maanden voor TNBC (p<0,001). De uitkomsten liepen ook significant uiteen voor verschillende typen behandeling (p<0,001). Onder patiënten met HER2-positief mBC liep de mediane rwPFS uiteen van 2,3 maanden met sacituzumab govitecan tot 6,7 maanden met endocriene regimes; onder patiënten met HR-positief/HER2-negatief mBC liep de mediane rwPFS uiteen van 2,5 maanden met sacituzumab govitecan tot 5,9 maanden met eribuline; en onder patiënten met mTNBC werd slechte mediane rwPFS gezien met sacituzumab govitecan (3 maanden), eribuline (2 maanden), en multiagent chemotherapie (2,5 maanden).

De onderzoekers concluderen dat uitkomsten van post-T-DXd behandelingen significant uiteenlopen voor mBC-subtypen en voor typen behandeling.

1.Tarantino P, Lee D, Foldi J et al. Outcomes of subsequent treatment regimens after trastuzumab deruxtecan in patients with metastatic breast cancer. J Natl Cancer Inst 2025.djaf220

Summary: Retrospective analysis of a USA-wide electronic health record-derived database identified real-world outcomes for metastatic breast cancer with various regimens after T-DXd.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)